Etappe 1: van Angleur naar Pepinster (28,2 km) [GR 573]

Nu de streek GR Groene Gordel is voltooid, mag het volgende boekje uit de kast. Ik parkeer m'n auto in de vroege ochtend aan het station van Angleur, steek het nooit afgewerkte Canal de l'Ourthe over en wandel naar de eerste tekens langs  l'Ourthe-oever. Ik vraag me af wat eetbaars er te vangen is in dit bruine water.

 

Na enkele straten doorheen deze buitenwijk van Luik, klimt de GR voor het eerst de wand van de Vesdervallei op. Ik werp een blik richting Luik alvorens ik definiet mijn rug keer naar de stad.

Na een eerste oversteek van de Vester volgt de GR een oude kruisweg. Verborgen tegen de helling ligt een sfeervolle oude begraafplaats.

Eens boven kom ik aan de kapel en basiliek van Chèvremont, ooit een populair bedevaartsoord, maar twee keer zwaar beschadigd tijdens WO I en II door de ligging vlakbij het fort van Chaudfontaine en daarna in populariteit voorbijgestoken door Banneux waar de maagd Maria intussen (1933) een aantal keer was gesignaleerd. Ik wandel verder naar de militaire begraafplaats vlakbij het fort en kijk even achterom.

Ik daal af door het bos tot in Chaudfontaine en zie stapel waterbakken van het gelijknamige watermerk. Op het pleintje aan de overkant van de Vesder moet ik even zoeken naar een GR-teken, maar dan vind ik de juiste weg. Ik negeer de plakkaten"Accès interdit - risque d'éboulement" en "Passage interdit - chemin dangereux" en volg de zigzagweg terug de helling op.  Wat volgt is een leuk traject via de pont du diable tot aan de spoorweg. Ik trap onderweg bijna op een slang! Ik schrik me een hoedje. Ze verdween zo snel in het lange vochtige gras dat ik jammergenoeg geen foto heb kunnen maken, maar het was geen hazelworm. Na even met een stok in het gras te prikken in de hoop toch nog een glimp op te vangen van een slang ga ik weer verder. Na een iets minder spectaculair stukje langs de spoorweg en enkele arbeidershuizen, trekt de GR terug de natuur in. Ik krijg een zicht op de oude industrie van het dorpje Prayon dat de naam leverde voor de gelijknamige fosfaatchemiereus die ondermeer fosforzuur maakt voor Coca Cola in Puurs en Engis.

Wat verder in Trooz staat nog een getuige van het industriële verleden van deze streek: een oude "Fenderie". Hier werden de lange metalen staven van de hoogovens opnieuw opgewarmd, gewalst met behulp van waterkracht en in stukken geknipt (fendre = ~splitsen, klieven) voor verdere (fijnere) bewerking.

Na een lange verharde weg (en een loslopende hond, grr) bereik ik een golvend veldenlandschap.

Ik neem even een foute afslag, maar daardoor krijg ik een mooi zicht op een diepe steengroeve waar een kudde geiten in ronddwaalt. De GR volgt een tijd de rand van de Vesdervallei met sporadisch een zicht op de overkant.

Ik daal af tot aan Nessonvaux waar ik de GR 5 tegenkom. Even m'n boterhammen opeten en dan weer verder. Het pad stijgt tot aan het dropje Trazinster waar een rommelmarkt aan de gang is. Ik ruil de dorpsdrukte in voor de rust van het Bois de Fraipont en steek de Rau de Sangnion over.

Na een mooi bostraject...

... bereik ik een vervallen boerderij.

Ik volg de veldweg verder en kom als vanzelf in Pepinster.

De trein brengt met vlot terug naar het station van Angleur na deze aangename eerste kennismaking met de GR 573.

Etappe 6: van Groenendaal naar Kortenberg (33,4 km) [Streek-GR Groene gordel]

Alweer de laatste etappe van deze streek-GR en de laatste lange wandeling in Rien's fysieke en mijn mentale voorbereiding van de dodentocht. We vertrekken vanaf het station Groenendaal en volgen de eerste kilometers de rand van het zoniënwoud.

Na Jezus-Eik trekt de streek-GR het bos in om daar de GR-512 te ontmoeten. Dit traject verkende ik eerder al. Omdat ik nog niet veel foto's heb genomen vandaag, neem ik maar een bloempje voor de lens.

Bij de 'Koninklijke wandeling' trekt het bos wat open en verandert in iets tussenin een park en een bos.

Rien is nog steeds in vorm.

In Tervuren eten we lekker bij een Italiaan die Rien van te voren heeft gereserveerd. Dat mag al eens als je je eerste streek-GR voltooid. Deze wandeling heb ik het woord 'pannekoeken' daardoor eveneens niet hoeven horen zodat de mentale uitdaging toch minder zwaar was dan de vorige 5 etappes. We wandelen verder door heen het park van Tervuren, ditmaal overlapt het traject met de Streek-GR Dijleland. Na een stukje langs de Voer volgt de streek-GR Groen Gordel terug zijn eigen traject. Het landschap is intussen veranderd in een open golvend veldenlandschap.

 Geen koppeltjes hier.

De omgeving brengt me enkele herinneringen uit 2006 naar boven. We leggen de laatste kilometers af in een stevig tempo om tijdig de trein in Kortenberg te halen.

Dat lukt ruimschoots en we moeten zelfs nog even wachten op het perron. Voila, deze streek-GR zit erop! Proficiat aan mijn wandelcompagnon Rien voor het voltooien van je eerste GR en hartelijk bedankt voor de 147 km aangenaam gezelschap en positivisme!

Etappe 5: van Halle naar Groenendaal (21,7 km) [Streek-GR Groene gordel]

Vandaag terug met Rien op stap voor de voorlaatste etappe van deze streek-GR. We stappen uit in het station van Halle en lopen aan het eerste GR-teken al de foute kant uit. Als je met twee wandelt loop je precies vaker fout dan alleen. Eens het juiste pad opgepikt, verlaten we al snel de laatste straten van Halle voor een klein stukje groen.

Het is een beetje een pechdag vandaag: ik raak onderweg m'n zakmes kwijt en de batterij van m'n fototoestel blijkt leeg, maar gelukkig is er dan nog de slimme telefoon die alles kan (maar niets echt goed).

Op weg naar Dworp volgt de GR een mooi pad naast de Steenputbeek. Wat verderop is dit pad echter afgesloten wegens "vallende takken".

Gezien het windstil is en ik graag het originele pad volg, stel ik voor om via de prikkeldraad van de wei rond het hek te gaan. Rien is niet meteen gewonnen voor dit idee. In het kader van zijn werk (Rien werkt bij een bank, red.) zal hij waarschijnlijk meer dan vertrouwd zijn met grijze zones en achterpoortjes, maar zo openlijk de regels overtreden zonder omweg via een postbusbedrijf voelt nog wat onwennig. Of misschien is het gewoon zijn panische angst voor prikkeldraad. Na wat peptalk is Rien toch te overtuigen. Zonder problemen raken we rond de omheining en bereiken we het andere uiteinde van het pad waar opnieuw een hek staat. Rien riskeert liever een natte broek dan nogmaals onder de prikkeldraad door te gaan. Met ware doodsverachting springt hij over de wilde stroming.

Na het overwinnen van deze Barrière bereiken we het gemeentehuis van Dworp. Rien gaat even de plaatstelijke patisserie binnen om terug op krachten te komen. Opnieuw neemt de GR een beek als leiddraad. Rien checkt even op zeldzame waterpokemons.

Via het water bereiken we de papiermolen van Herisem. Één van de mooiste plekjes langs dit stuk GR.

Even verder eten we in het veld onze boterhammen op en gaan dan weer verder. Ik glip even de "boiler room" van een leegstaand fabrieksgebouw langs de weg binnen.

Wat verder bereiken we de kerk van Alsemberg met zijn monumentale trap.

Na enkele minder interessante wegen bereiken we het zoniënwoud. We wandelen naar de Ganzenpootvijver.

Wat verder ligt het station van Groenendaal waar we net de trein missen. Dan maar een geocache doen in de buurt en even wachten op het perron. De volgende trein brengt ons terug naar Leuven.

Etappe 8: van Beauraing naar Gedinne (22,8 km) [GR 126]

Het is al twee jaar geleden dat ik de laatste etappe liep op deze GR. Wegens enkele recente gebeurtenissen had ik echter nood aan een boswandeling om wat te bezinnen en daarom viel de keuze op dit traject. Ik rij 's ochtendsvroeg van Diest naar het station van Beauraing. Van daar is het nog een stukje wandelen tot waar ik net buiten Beauraing de GR-tekens terug kan oppikken. Het eerste stuk is meteen avontuurlijk, met een passage door een wei met koeien en een schrikdraad die ik met behulp van m'n topogids naar beneden duw om er over te stappen. Daarna wint de GR enkele hoogtelijnen en kijk ik nog een laatste keer achteruit naar de Famenne depressie.

Het eerste stukje bos is meteen een erg modderig stukje. De dichte begroeiing naast het pad maakt dat ik niet veel andere keus heb dan er door te ploeteren.

Alvorens het wijde Ardense bos in te trekken, gaat de GR nog langs een dorpje met wei vol van mijn coole soortgenoten.

Via een brede landweg trek ik het bos in.

De GR volgt een reeks lange en brede boswegen waar geen levende ziel te bespeuren is tot aan Vencimont. Ik zie nog een mooie vlinder.

In Vencimont is een soort markt aan de gang met kraampjes streekproducten en een fanfare. Ik wandel verder lang het riviertje La Houille, een drukker bewandeld pad. Op een steen naast het water eet ik m'n boterhammen op. De GR steekt de Houille twee maal over via een brugje.

Ik neem de tijd om vlakbij een oude geocache te doen die ik echter via de verkeerde weg benader met onnodig geklauter tot gevolg, maar ik vind hem wel. Daarna vervolg ik mijn weg lang een rots genaamd "Tête du chien". 

Eens uit het bos heb ik een mooi zicht op het kleine dal van de Houille.

Ik blijf het riviertje volgen tot in het centrum van Gedinne. Hier haak ik af van de GR voor vandaag. Via een lange hete asfaltweg bereik ik het station van Gedinne zo'n 3 km verder. Van hieruit is het nog een 2,5 km tot de oudste geocache van België, GC40, op de mooie coördinaten  N50° 00.000' E005° 00.000'. Dat kan ik niet laten liggen! Na deze extra kilometers is het eindelijk de tijd om de trein terug naar Beauraing te nemen en dan de auto terug naar huis.

Etappe 4: van Ternat naar Halle (33,0 km) [Streek-GR Groene gordel]

Vandaag een langere etappe op de Streek-GR Groene gordel als fysieke voorbereiding (voor Rien) en mentale voorbereiding (voor mij) op de dodentocht. We nemen vanuit Leuven via Brussel de trein naar Ternat en sluiten algauw aan bij de gekende geel-rode tekens. Het traject volgt enkele mooie veldwegen...

... goed begroeid dankzij de rijkelijke voorjaarsregens.

De streek-GR valt samen met de GR512 vanaf Sint-Martens-Lennik tot een kleine 3 kilometer voor Halle. Dit stuk wandelde ik reeds 4 jaar geleden in 2012, zij het in de andere richting. Geen zonde om dit mooi stuk GR512 te herwandelen. Het boerenpaard op de markt van Sint-Martens-Lennik is nog niet gaan lopen.

Op een bank langs de voormalige buurtspoorweg die de twee Lenniks met elkaar verbind, verorberen we ons middagmaal. De GR verlaat de bebouwing via een kerkwegel en trekt terug het veld in.

We komen voorbij het bekende kasteel van Gaasbeek. Toch wel wat toeristen hier op deze mooie dag. Na een toer rond het kasteel gaan we verder. Zonder pannenkoeken.

Bij Sint-Laureins-Berchem neemt de streek-GR even een andere weg dan de GR512 en lopen we langs het kerkje van Oudenaken.

In Sint-Pieters-Leeuw ontdek ik nog een nieuw stukje langs het kasteel Coloma en een schuttersgilde.

 

Van ver zien we de indrukwekkend hoge VRT zendmast staan. 

In de schaduw van deze betonnen toren ligt het gehucht Mekingen waar we een stop houden in het oude dorpscafé "In de oude smis" om wat bij te tanken.

Nog enkele warme grindwegen...

... en we komen aan in Halle.

Ondanks een grotendeels herbruikt traject van de GR512 toch enkele nieuwe plaatsen ontdekt. Einde van een geslaagde etappe. Nu die verdachte man met het vissershoedje nog afschudden aan Leuven.

Etappe 3: van Mollem naar Ternat (16,4 km) [Streek-GR Groene Gordel]

Geen betere remedie om een zeer beperkte nachtrust te verteren, dan een goede wandeling (met daarna een goede nachtrust). Voor deze korte etappe vertrekken Rien en ik pas na de middag, nadat de trein van Leuven via overstap in Brussel ons terug heeft afgezet bij het station van Mollem. We pikken terug aan bij de rood-witte tekens die meteen een veldweg inslaan. Onderweg zien we een ree het veld oversteken en is er een niet-aangelijnde hond die per se weer tegen mij goeiedag moet komen zeggen terwijl Rien weer strijk gaat. We picknicken op een bank in de zon terwijl er enkele cowboys voorbijkomen (let ook op Rien’s coole hoedje).

Na het gehucht Mazenzele, wandelen we door het Kravaalbos. Nog geen bloementapijt hier, maar al wel enkele sneeuwklokjes in de berm. Het is even behelpen op een modderig stukje.

Via een mooie stijgende veldweg verlaten we het bos.

Na enkele veldwegen, komen we dichtbij het kasteel Nieuwermolen. De kasteelheer inspecteert de veldweggetjes van zijn domein vanuit zijn auto. Via een kleine stukje bos en een veld met eenzame ruiter, bereiken we een asfaltweg over de E-40.

Na een tunnel onder de spoorweg, staan we aan de kerk van Ternat. Van hieruit is het nog een klein stukje tot aan het station, waar we perfect getimed de trein via Brussel terug naar Leuven nemen.