Etappe 4: van Belsele naar Lokeren (28,3 km) [Streek-GR Waas- en Reynaertland]

Alsof het een werkdag is, wip ik om 06:30 uit mijn bed. Nog geen files op dit uur en om 08:00 begin ik mijn vierde etappe over deze streek-GR. Het eerste stukje is onverwacht mooi met onverharde paden badend in warm ochtendlicht.

Aan de boskapel (waar toch al kaarsjes branden) brengt de beeweg me de 7 smarten van Maria in herinnering. De GR blijft een mooi traject volgen met brede veldwegen en smalle boswegels.

Aan het dorpje Puivelde trekt het landschap open. De GR stuurt me door het nog natte gras.

Verderop volgt het traject enkele lange verharde wegen waarop ik eens goed kan doorstappen. Al moet ik af en toe in de berm gaan staan voor het drukke tractorverkeer. De kilometers vorderen goed, maar ik ben toch blij wanneer ik terug een rustige onverharde weg kan inslaan. Achter het kerkhof door kom ik in Sinaai. Op het dorpsplein staat een reusachtige zomereik.

Na de lokale sportterreinen en enkele saaie buitenwijken sta ik terug in de natuur. Velden, stukjes bos en hier en daar (lint)bebouwing wisselen elkaar af. De aren van het graan zijn nog groen.

Even is de spoorweg Lokeren-Sint Niklaas terug de leidraad. Niet voor lang. De GR draait een veldweg op die wat verder uitkomt op een drukke baan gevolgd door een villawijk. Gelukkig is daar het fietspad over de voormalige spoorlijn Lokeren-Moerbeke.

Ik zet me even op een bank met uitzicht op de Daknamse meersen om te picknicken. In Daknam steek ik de Durme over en volg dan de variant naar Lokeren. Het is ideaal weer om te kajakken blijkbaar.

In Lokeren neem ik na 20 minuten wachten de trein naar Belsele en dan met de auto door de gigafile (Kennedytunnel richting NL is dicht) terug naar huis. Einde van een zonnige lentestapdag.

Etappe 3: van Beveren naar Belsele (28,1 km) [Streek-GR Waas- en Reynaertland]

Met zin in een wandeling en hoop op de lentezon, vertrek ik vanaf de parking van station Beveren op pad. De geel-rode streepjes leiden mij meteen naar het centrum bij de Sint-Martinuskerk.

Via enkele rustige straten bereik ik het mooie Hof Ter Welle. De GR gaat dwars door de toegangspoort, leuk! Even een infobordje lezen en een foto naar het thuisfront sturen en dan weer verder. Na terug een woonwijk steek ik de spoorweg over en volg de GR het bos in. Wat verder sla ik af naar Hof Ter Saksen.

Wat een mooi domein! Een magnolia staat mooi in bloem. Voor de andere planten is het nog wat te vroeg op het jaar. Ik verlaat het domein en sla een veldweg in.

De bomen lijken schuin gegroeid door de wind. Verderop staat de berm vol paarse dove netel. De GR komt terug uit op een verharde weg die leidt naar het centrum van Haasdonk. Bij het oversteken van de drukke N485 zie ik nog twee carnavalswagens. Over de kasseien, onder de talrijke hoogspanningslijnen en langs een agressief blaffende hond, gaat de tocht verder naar het fort van Haasdonk. De GR laat het fort links liggen en kiest voor een veldweg tot aan een baankapel. De bank vlakbij komt goed uit om mijn rugzak even af te zetten en ik vind onder de bank twee munten van een euro. Na een stukje fietspad trekt de GR een meer bebost gebied in. Na gelukkig korte intermezzo's langs een drukke hoofdbaan en door een KMO-zone, kom ik aan het station van Nieuwkerken-Waas. De GR trekt terug de velden in. Hier staan (peren denk ik) boomgaarden. De eerste witte knoppen staan al klaar om over een week of 2-3 volop te bloeien. In het centrum van Nieuwkerken-Waas spot ik een gemeentehuis in Rococo-stijl.

Ik verlaat het dorp via de lokale sportvelden waar voetballers druk aan het trainen zijn en volg de fietsostrade langs de spoorweg. Aan het bufferbekken klapperbeek maakt de GR een kleine lus. De katjes zijn al tevoorschijn gekomen en de vogels laten van zich horen.

Ik ga even op een bank zitten om te eten. De beloofde zon blijft jammer genoeg uit. De wind is intussen wat aangewakkerd waardoor het toch fris aanvoelt. Slechts één remedie: in beweging blijven. Ik volg de streepjes tot in het centrum van Sint-Niklaas, een mij nog onbekende stad. Sint-Niklaas maakt over het algemeen weinig indruk op mij, al is het stadspark met magnolia, prieel en kasteel Walburg wel een mooie plek.

Ik wandel verder over de grote markt en langs het stadhuis. De "Onze-Lieve-Vrouw-van-Bijstand-der-Christenenkerk" met het grote beeld op de toren staat helaas in de stellingen. De GR volgt opnieuw geruime tijd het fietspad naast de spoorweg. Graffiti-artiesten hebben hier vrij spel gekregen.

Net voor Belsele haakt de GR af van het fietspad en kiest voor een mooie boog rond het dorpscentrum. Waar de GR terug de spoorweg kruist, verlaat ik het pad en wandel naar het station van Belsele waar ik al snel de trein naar Beveren kan nemen. Einde van een aangename maar grijze wandeldag.

Etappe 2: van Temse naar Beveren (26,7 km) [Streek-GR Waas- en Reynaertland]

Een dagje erg zacht winterweer nodigt me uit tot een GR-wandeling. Ik parkeer de auto aan het station van Beveren en trein met overstap in Sint Niklaas vlot naar Temse. Ik pik terug aan bij de streek-GR die voor het grootste deel van de dag samen zal lopen met de GR5A. Het stuk GR5A wandelde ik eerder al eens in juli 2012, maar de GR5A is blijkbaar stevig onderhanden genomen zodat ik gelukkig toch wat nieuwe GR-kilometers kan afwandelen. Ik volg de dubbel gemarkeerde route over de Scheldedijk. Het is nog rustig op de Schelde: het is eb en slechts één boot die me groet.

Nabij Steendorp volgt het eerste nieuwe stuk. In plaats van de Scheldedijk te volgen tot Rupelmonde, maakt de GR nu een mooie lus rond het fort van Steendorp. De resten van de verdedigingsgracht zijn nog duidelijk te zien.

De ingang van het fort is afgesloten, enkel toegang voor vleermuizen. Ik laat het fort achter mij en lees wat meer over de kleiwinning en steenbakkerijen van weleer op een infopaneel. Niet veel verder daal ik af in een voormalige kleiput, nu een mooi stukje natuur.

Ik klim terug uit de put, met mijn 36 jaar ervaring gaat dat beter en beter, en volg een mooie veldweg met uitzicht op (denk ik) nog meer ondergelopen kleiputten tot in het centrum van Rupelmonde. Ik groet opnieuw het beeld van Mercator als teken van respect en ga dan op zoek naar het beeld van Reynaert de vos dat hier zou moeten staan. Vlakbij de graventoren vind ik het beeld, maar ik herken er geen Reynaert niet in. De gave van de beeldende kunst is me niet gegeven. Ik ga verder over een dijk en verlaat even de GR om te pick-nicken aan het Conickshofke. 

Na het eten wandel ik terug de dijk op om even verder deze te verlaten en via een alpaca-boerderij terug aan te pikken op het oude bekende traject van de GR5A. Het kasteel van Wissekerke is nog altijd even mooi. Hierna trekt de streek-GR de weidse en natte polders van Kruibeke in. Een mooi traject met kleine modderige wegen en hier een daar een kruising met een bredere weg.

De weg mondt uit op de Scheldedijk met uitzicht op de installaties van Umicore. Een erg krachtige wind geeft me een extra duwtje in de rug tot over de Meire- en Meyvissluizen die eb- en vloed regelen in de Kruibekepolder. Het laatste stukje overstromingsgebied bezorgt me bijna alsnog natte voeten.

De GR steekt een gewestweg over en trekt vanaf nu door een landschap van boerderijen en (ligt het nu aan mij?) bolle akkers. Aan café De Voermansrust zegt de streek-GR vaarwel tegen de GR5A en eet ik een frangipangebakje uit de automaat. De GR steek de E17 over en zet koers naar Melsele over geasfalteerde veldwegen met hier en daar een boerderij en wat verloren (lint)bebouwing. Ik maak even een kleine zijsprong om iets nader te bestuderen. 

Het blijkt een emmerkettingbagger te zijn om klei af te graven en op een transportband te droppen. Blijkbaar is dit van de firma Agrex die er aan de overkant van de baan geëxpandeerde kleikorrels van maakt (zo voor in de bloembak). Weer iets bijgeleerd. Het traject zelf kan me iets minder boeien. Ik bereik de overweg aan het station van Melsele en maak een rondje door de velden. Het is intussen beginnen regenen. Gelukkig gaat de GR nu in rechte lijn naar Beveren. Nog even het kasteel Cortewalle bewonderen waar de vlag van Beveren wappert...

... en dan ben ik terug aan de auto. Einde van een rustige stapdag.

Etappe 1: van Lokeren naar Temse (37,6 km) [Streek-GR Waas- en Reynaertland]

Met het mooie nazomerweer een dag verlof genomen voor een stevige wandeldag. Nu de GR131 erop zit, is het tijd voor een nieuwe (korte) GR dicht bij huis: de streek-GR Waas- en Reynaertland (een hele mondvol). Om kwart na 5 ben ik al wakker, maak me klaar, neem afscheid van mijn nog slaperige vriendin en rij naar het station van Temse. Ik ben te vroeg en moet nog een half uur wachten op de trein van 07:11 naar Lokeren. Brr 'tis al fris 's ochtends (ik kan beter tegen de hitte dan de kou). Met een overstap in Sint-Niklaas brengt de trein me vlot naar het station van Lokeren, startpunt van deze GR.

De zon komt op wanneer ik Lokeren verken (eerste keer dat ik hier kom). De GR houdt het bij een zeer korte lus door Lokeren en steekt al snel de Durme over naar een park. Er zijn werken aan de toegangspoort dus ik moet even rondlopen. Door de ramen zie ik dat men al druk bezig is de keukens van het parkkasteel. Wat verder slaat het pad af (onduidelijk gemarkeerd dus ik liep eerst stukje fout) terug richting het jaagpad van de Durme. Vervolgens maakt de GR een hele toer rond het natuurgebied Molsbroek. Een volledig geasfalteerde toer helaas, maar met mooi zicht op natte natuur.

De lus komt terug uit op het jaagpad dat ik tot onder de E17 volg. De GR laat even de Durme in de steek. Wat verder kiest de GR eindelijk een onverharde weg. Ik ben zo blij dat ik er meteen een foto van neem.

Er staan mooie knotwilgen tussen de velden. Ik meander verder tussen de velden. De zon is goed wakker. Ik ruik de geur van vers gemaaid gras.

Omdat ik zo vroeg ben opgestaan, heb ik om 11:00 al honger en zet ik me even neer voor een eerste deel van de picknick. Genoeg energie om de dijk op te klimmen en door het natte gras de loop van de Durme verder te volgen...

... tot aan een brug uit de jaren '50 die lijkt te zijn ontworpen voor een bijna dubbel zo brede rivier en met houten staketsel en I-profiel extra ondersteuning heeft gekregen.

Na oversteek van een drukke baan (zonder zebrapad) bevind ik me in het centrum van Waasmunster. De GR kiest een pad langs een (kleuter)school. Ik los even een korte geocache op. Het pad komt uit in het mooie park Blauwendael met bijhorend kasteel.

Ik verlaat Waasmunster, het gaat hier zowaar omhoog. In het bos nabij de (niet echt mooi te noemen moderne abdij Roosenberg) liggen grote vers gevallen tamme kastanjes. Ik steek een drukke baan over en wandel door een villawijk. Wat verder volgt een stuk voormalig spoor. Langs paarden en door velden daal ik terug af en blijf een stukje parallel lopen aan de Durm. De GR kiest terug voor een stijgend pad. Dit reliëf had ik niet verwacht. Via kleine paadjes loop ik tussen de velden. Waar ik een veld moet doorsteken is het opletten voor de hooiende boer in zijn tractor.

Het mooie dorpsplein van Sombeke is een leuke ontdekking. Wat verder is het pad afgesloten wegens werken. Ik volg de reeds aangepaste GR-tekens tot aan de bekende Mirabrug. Even wat drukke wegen oversteken en na een achterafstraatje wandel ik door een mooi nat natuurgebied tot aan een hoge Scheldedijk. Het is niet ver meer naar het veer van Tielrode.  Leuk zo een overzet en ik heb geluk want ik moet niet lang wachten.

Tijd om nog eens wat te eten. Ik zet me even neer aan een monument van wat een bootsman lijkt te zijn. Daarna vervolg ik mijn weg over de dijk. Eigenlijk is dit meer een fiets- dan een wandelpad vind ik persoonlijk, maar wel met mooie uitzichten.

Ik zie een rij notenbomen, maar de oogst is erg mager. Er staan ook bordjes van een "gelukswandeling". Het fietspad van de dijk gaat over in een fietspad door een KMO-zone en zo bereik enkele lelijke luxe-appartementsgebouwen aan de rand van Temse. Wat verder staat de laatste kraan van de Boelwerf.

Even langs de (wel mooie) kerkzone en niet veel verder aan de bekende lange brug zit deze GR-wandeling er op. Ik vind mijn auto terug aan het station om 17:15 en na 1h20min ploeteren door de dagelijkse Antwerpse files geraak ik terug thuis. Einde van een deugddoende wandeldag.

Etappe 6: van Drie grachtenbrug naar Ieper (25,2 km) [GR 131]

We spreken om 09:00 af in Domein palingbeek voor de laatste etappe van de GR131 en rijden samen naar het beginpunt. Eerst even insmeren, want de zon staat al hoog, en dan op pad. Na alle omzwervingen van de vorige vijf etappes kiest de GR voor een pad in rechte lijn naar Ieper langs het Ieperlee kanaal.

We volgen enkele kilometers het kanaal met daarnaast weidse velden, het decor van WO1. Er hangen veel braambessen die goed gerijpt van de felle zomerzon en dus lekker zoet zijn . Smullen!

Aan het sas van van Boezinge steken we het kanaal over voor een mini-stukje bos. Een ideale plek voor een groepsfoto.

Er wordt, zoals altijd als we samen op pad zijn, veel gebabbeld. Rob & Anjelien doen een belangrijke aankondiging en er wordt me iets gevraagd waar ik volmondig ja op zeg. Het mini-bosje had daarnaast nog een andere verrassing in petto.

Al snel volgen we terug het Ierperlee kanaal. Net voor de brug bij Boezinge, zetten we ons aan een tafel om te picknicken. De GR steekt opnieuw het kanaal over en kiest voor het hete grind van een voormalige spoorlijn. In de verte zien we de torens van het Belfort en de St. Maartenskathedraal. De GR maakt een bocht terug richting het kanaal om het bekende Essex farm cemetery aan te doen waar John McCrae het gedicht in Flanders fields schreef. Even stilstaan bij de oorlog en dan weer verder. We bereiken Ieper en via enkele straten komen we op de mooie stadswallen. Uiteraard maken we even tijd om de Menenpoort te bekijken. Vanavond zullen Inge en ik hier nog terugkomen om de last post bij te wonen (wat toch wel indruk maakte).

De GR vervolgt zijn weg over de mooie stadsvesten.

Via de Rijselpoort verlaten we Ieper, steken een drukke baan over en volgen nu voor lange tijd brede paden langs natuurgebied verdronken weide en de Zillebeke vijver. We bewonderen even een schuttersgilde die oefent op de staande wip en wandelen dan door het stemmige dorpscentrum van Zillebeke. Bij Larch Wood cemetery steken we de spoorweg over. Een veldweg met weids uitzicht leidt ons naar de bossen van domein Palingbeek.

In het bos bereiken we al snel de wandelboom op het kruispunt met de GR128, het eindpunt van deze GR131. Dit was de eerste GR die ik volledig met gezelschap afwandelde. Het was zeker niet de mooiste, maar wel de gezelligste GR tot nu. We wandelen nog wat verder voorbij het "Coming world remember me"-kunstwerk...

... en dan zijn we terug bij de parking. Deze heerlijke wandeldag met mijn vriendin, Joachim, Anjelien en Rob zit er weeral op!

Etappe 5: van Hotton naar Marcourt (20,0 km) [GR 57]

Om de hitte voor te zijn, vertrekken we al om 07:00 vanaf onze verblijfplaats in Hotton. We pikken terug aan bij de GR57 op de brug over de Ourthe waar ik hem twee jaar geleden verliet. De GR verlaat Hotton via een verkommerd Arboretum (met wat verder van het pad een uitzichttoren). We volgen even een brede weg langs een militaire begraafplaats.

Op het veld aan de overkant is men net bezig een luchtballon aan het oplaten. Hij ligt nog helemaal horizontaal. We houden even halt om van dit schouwspel te genieten totdat de luchtballon vertrekt. Wauw!

We wandelen samen verder tot midden in het bos tussen Menil-Favay en Waharday. Hier nemen we afscheid van elkaar. Mijn vriendin (die nog herstellende is van C.)  wandelt terug naar Hotton en ik volg verder de GR. Ik doorkruis het bos en bereik het dorpje Wahardy. Aan een veldkapel krijg ik een mooi uitzicht over de streek.

De GR trekt verder over een brede grindweg en gaat terug een bos in. Na enkele vreemde kronkelingen, leiden de wit-rode streepjes in rechte lijn naar Cheoux.

Ik pauzeer even om wat te drinken bij het plaatselijke WOI-monument. En natuurlijk even een berichtje sturen naar mijn vriendin om te horen hoe het gaat en te zeggen waar ik al zit. Het is gelukkig nog niet te warm, maar de zon is al heel de voormiddag volop aan het branden. Ik wandel verder voorbij de kerk van Cheoux.

Voorbij de kerk slaat de GR een mooie veldweg in. Twee ezels staren me aan vanonder een imposante boom. Het pad stijgt tot aan een uitzichtspunt over de bruine kurkdroge velden en (voorlopig nog) groene bossen.

Wat verder is er gelukkig terug de schaduw van het bos. Ik bereik het volgende dorp op mijn route: Hodister. In de straat bij de kerk staan twee huizen met heel wat kunstwerken in hun voorhof tegenover elkaar. Ik wandel het dorp uit en volg de GR-tekens door een lange brede bosdreef. Aan het einde ligt de prachtig gelegen kapel van St. Thibault met weids uitzicht over de Ourthe-vallei. De mooiste ontdekking van deze dag.

Na uitgebreid van het uitzicht te genieten, daal ik snel af en steek de Ourthe over. Aan de parking bij de kerk van Marcourt zit mijn vriendin te wachten met frisse drank en koekjes uit de koeltas :) Het is net iets na 12u dus ideaal om samen te picknicken. Wat een mooi moment! De GR-etappe van vandaag zit er op, maar de vakantiedag nog niet. We bezoeken nog een arboretum aan Rendeux op weg naar huis.

Etappe 5: van Vladslo naar Drie grachtenbrug (25,5 km) [GR 131]

Na vakantie in Oostenrijk en herstel van het daar opgelopen coronavirus eindelijk nog eens een GR-wandeldag. Afspraak met Joachim, Rob en Anjelien in Vladslo. Mijn vriendin is nog niet voldoende hersteld en kan er helaas niet bij zijn. Vanaf de kerk van Vladslo knopen we weer aan bij de GR131 richting de Handzamevaart. Aan de overkant zien we het dorpje Esen liggen.

Op de landweg naast de vaart worden we even opgeschrikt door een groot landbouwvoertuig.

We volgen de vaart tot aan de rand van Diksmuide. Het wordt al wat drukker met groepjes wielertoeristen en enkele "suppers" (wat blijkbaar is afgeleid van de afkorting SUP dat op zijn beurt staat voor Stand-up paddleboarding, danku Mr. Google).

We trekken Diksmuide binnen. De GR volgt er een mooie traject met onder andere de Grote Markt (ideaal voor een groepsfoto)...

... de vismarkt en een mooi pad vlak naast het water. We steken voor het eerst de Ijzer over en staan nu aan de voet van de bekende ijzertoren. Na lezing van de infoborden zetten we ons even neer voor een koekje en een drankje. De GR leidt ons Diksmuide weer uit. De route is gewijzigd (en ik was wéér niet voorbereid). Gelukkig zijn de tekens duidelijk. We zitten nu zowat in the middle of nowhere (of 't midden van de wereld volgens het politiek correcte bord naast de weg).

We houden even halt aan een St-Jacobskapel om te picknicken. Daarna meanderen we verder langs de velden. Rob & Anjelien doen een even een schietgebedje voor een behouden thuiskomst.

Aan de Knokkebrug steken we opnieuw de ijzer over. De route maakt nu een lange bocht rond het waterspaarbekken De Blankaart. Ik klim even op de uitzichttoren langs de weg. Via de waterzuiveringsinstallaties laten we het spaarbekken achter ons. We wandelen langs een hoeve waar de boer nog druk in de weer is met het hooi.

De GR kiest nu enkele mooie paden door en langs de weiden. Ideaal voor een tweede groepsfoto.

Uiteindelijk komen we terug op asfalt maar als troost kunnen we de Beukelaremolen bewonder.

Nog een klein stuk langs een drukke baan en dan komen we aan bij de parking aan de Drie grachtenbrug van waar we in 1 auto terug naar Vladslo rijden en dan nog de lange tocht naar huis. Einde van een aangename babbelstapdag.