Etappe 20: van Koewacht naar De Klinge (20,5 km) [GR 5A]

Opnieuw een luswandeling. Dankzij de grote bocht in de GR5A kan het hier met een GR-gehalte van 69% een stuk efficiënter dan de vorige 4 etappes. Het eerste deel volgt terug de fortendijk. Na het oversteken van een drukke baan gaat de GR dwars door het veld.

Het is nu al bloedheet. Gisteren was er af toe nog een windvlaag die voor enige verkoeling zorgde, maar vandaag is het zo goed als windstil wat het warmtegevoel meteen een pak verhoogd. Gelukkig is er aan het einde van de veldweg een bomen rij met wat schaduw langs het zijkanaal naar Hulst.

Wat verder gaan de onverharde weg over in een geasfalteerde dijkweg. Niet meteen het meest boeiende traject. Gelukkig is er een zijsprong doorheen een klein natuurgebied.

Door een weide keert de GR terug naar het hete asfalt op de dijk. Bij een plas zet ik me in de schaduw om te eten en me nogmaals in te smeren. Via opnieuw een lange dijkweg bereik het vestingstadje Hulst. De GR volgt een aangenaam traject over de stadswallen.

Via een voormalige spoorlijn tussen Hulst en Sint-Niklaas gaat et naar de Klinge. Op sommige plaatsen zie je de treinbilzen nog duidelijk liggen.

In De Klinge lees ik nog wat over de dodendraad en de voormalige spoorlijn en dan is het tijd om terug de auto te nemen naar huis. Buiten het laatste deel vanaf Hulst een iets minder interessante etappe vond ik (of kwam het door het te warme weer), maar Antwerpen komt nu al erg dichtbij.

Etappe 19: van Wachtebeke naar Koewacht (24,0 km) [GR 5A]

Het plan was om een stuk Pieterpad te doen, maar aangezien ik me futloos voelde (zit tussen mijn twee oren volgens de dokter) en gezien de voorspelde hittegolf had ik weinig zin om te gaan trekken. Om toch deugd te hebben van mijn weekje verlof hou ik het op dagwandelingen. Ik parkeer mijn auto in Koewacht voor opnieuw een wandeling van 35 km in lus waarvan 24 km over de GR. Een vriendelijke man zwaait mij uit bij mijn vertrekt uit Koewacht.

Ik pik terug aan bij de GR 5A aan de grenspaal en volg het kanaaltje Langelede.

Het is nog maar half tien, maar de zon schijnt al erg fel dus begin ik maar te smeren.  Het moet zwaar zijn om nu op een bessenplantage te werken.

Ik loop verder langs de velden en hier en daar een plukje bos. Het ruikt hier naar ajuinen. Ik vraag me af of het nu de bedoeling ze al te bakken voor transport of is dit een mislukte oogst?

Ik wandel door het dorpje overslag langs het vroegere douanekantoor en enkele grenspalen. Er staan zelfs nog twee grenspalen uit 1770 langs het GR-traject die de vroegere scheiding tussen de Noordelijke Nederlanden en de Zuidelijke Nederlanden (toen nog onder de Habsburgers, vandaar het opschrift "Oostenryk" aan de Belgische kant) aanduiden. De GR kiest nu voor een lange weg langs de dijk. Boeren rijden af en aan met hooi. 

Aan het gehucht Rode Sluis maakt de GR een bocht om de grote kreek. Een populaire plek bij vissers zo blijkt. Wat verder gaat het langs een mooi klein pad met welgekome schaduw van knotwilgen.

Na een stukje oude zeedijk, steekt de GR de grens terug over aan grenspaal 292. De grens snijdt hier dwars door de kreek. Ik besluit hier mijn boterhammen op te eten want het is reeds ver over de middag en ik vind nog een geocache vlakbij.

Er volgt weer een klein stukje door de hete velden. De boeren zijn druk in de weer met het besproeien van hun akkers met water opgepompt uit een sloot...

en met het oogsten van graan. Wat is de mechanisering van de landbouw tot indrukwekkend. Stel je voor dat je dat allemaal met de hand zou moeten doen.

De GR volgt vervolgens voor lange tijd een liniedijk van uit de 80-jarige oorlog. Onderweg liggen de enkele voormalige forten. Buiten de dijk en de gracht is er niet veel meer van te zien. Wel straf hoeveel kilometers dijk en hoeveel forten er toentertijd zijn aangelegd langsheen de Staats-Spaanse linies vanaf de Noordzee tot aan Antwerpen.

Nabij Koewacht verlaat ik het GR-traject terug naar mijn auto. Einde van een bloedhete maar deugddoende etappe.

Etappe 18: van Boekhoute naar Wachtebeke (20,3 km) [GR 5A]

In het gehucht vlakbij grenspaal 306 zet ik mijn auto op een stukje grond waar binnenkort ook wel weer een nieuwbouwwoning zal verrijzen. De kortste weg naar Boekhoute schotelt mij wat asfalt voor, maar ook een eerste bewondering van de draaibrug in Sas van Gent in werking. Iets voor de middag kom ik in Boekhoute aan om meteen GR-gewijs terug naar de auto te stappen. Het eerste stukje volgt hetzelfde stramien als de heenweg: hete betonnen veldwegen. Het duurt gelukkig niet lang voor de GR eerst een onverharde weg kiest en daarna een paadje op een oude dijk.

Ook hier ben je niet veilig voor het lawaai van de buurman en zijn gazon. Door het struikgewas zie ik twee uit de kluiten gewassen grasmaaiers heen en weer rijden met in hun zog een droge stofwolk.

De GR steekt een bruin beekje met veel vissen over en volgt opnieuw een warme veldweg. Ter afwisseling van de akkers grenst een veld fruitbomen langs de route, maar ik vond de foto te saai om hier te plaatsen. Af en toe zie je enkele paarden of koeien in de wei die afzien van de hitte. Al heeft deze Assenedese koe daar weinig last van.

De bebouwing wordt dichter en via het station bereik ik het dorpje Sas van Gent.

Bij een armzalig overschot van wat ooit een windmolen was en een vergrendelde deur naar onderaardse gangen, leer ik wat bij over de geschiedenis van Sas van Gent. Dankbaar gebruikmakend van de schaduws die de huizen mij toewerpen vervolg ik mijn weg. Aan het water groet ik een standbeeld van de schepentrekker (of was het de GR-trekker?).

Gezwind steek ik de draaibrug over en een weinig verder zet ik me in het hooi aan de rand van het kanaal voor mijn lang uitgestelde middagmaal in de hoop een tweede keer de draaibrug in werking te zien. Binnenschepen varen er gewoon onderdoor, maar voor grotere schepen draait de brug 90° om haar as. Het vraagt enig geduld, maar eindelijk is het moment daar.

Ik wandel verder langs een kreek en paalkampeerplek. Het laatste stukje naar de auto volgt de grens met uitzicht op het maïs en patatten typisch Vlaams agrarisch landschap.

Ik verlucht de auto en check even of de plastic in het interieur van mijn auto niet gesmolten is. Ok, overal thermoharders gebruikt dus ik kan terug op weg naar huis.

Etappe 8: Van Spa naar Pepinster (22,3 km) [GR 573]

Etappe 7: Van Pepinster naar Spa (29,2 km) [GR 573]

Etappe 17: van Sint-Laureins naar Boekhoute (17,3 km) [GR 5A]

Net zoals de vorige tocht op de GR5A, maak ik er een luswandeling van om mijn hoofd niet te hoeven breken over openbaar vervoer. Ik parkeer de auto aan de kerk van Boekhoute en volg de lange veldwegen terug tot aan het voetveer in Sint-Laureins (waar ik opnieuw geen beweging in krijg). Ik volg de GR-tekens want door de ingrijpende trajectwijziging heb ik niet veel aan de topogids. Ik krijg een niet al te boeiende landbouwlandschap voorgeschoteld. Na passage van het gehucht Bentille gaat het terug over geasfalteerde veldwegen naar het Leopoldkanaal. Ik volg een winderig en van alle bomen ontdaan pad naast het kanaal.

Een kilometer ofzo verder steekt de GR een weg over. Dit stuk is nog niet kapotgereden door graafmachines en de boompjes die het kanaal omzomen zijn nog intact.

Waar de GR het Leopoldskanaal weer loslaat volgt er toch nog een verassing: een Bailey-brug!

Ik volg het GR pad over de brug richting het zuiden over de Noorddijk. In de verte zie ik over de kale velden Boekhoute al liggen.

Via een achterafpaadje langs de achterkant van een rij huizen vermijdt de GR slim de baan. Ik wandel voorbij de kerk tot waar mijn auto staat. Alvorens te vertrekken probeer ik nog een glimp op te vangen van het kasteel Ter Leyen doorheen de tralies van de gesloten poort.

Einde van deze iets minder interessante etappe, maar het doet toch altijd deugd zo'n stevige wandeling.