In de week van 2 mei verbleven we in Bad Hönningen voor onze eerste stapdagen over de Rheinsteig. Het verslag van elke wandeldag is deze keer niet door mezelf geschreven maar door mijn lieve vriendin:
Etappe 4: van Bad Hönningen naar Leutesdorf
Het Schloss Arenfels baadt in het warme ochtendlicht wanneer we de tocht hervatten.
Heel vreemd: de wandelweg loopt over het binnenplein, verlaat het kasteel via een uitnodigend terras en klimt dan langs de wijnranken steil omhoog.
Een brede asfaltweg leidt ons doorheen de buitenwijken vol leuke stadstuinen. Dan maakt het asfalt plaats voor grind en passeren we het gehucht Arienheller. Opnieuw laten we ons flankeren door wijnranken en kreeg ik een hek open dat het wild zou moeten tegenhouden dat Pieter eerst niet open kreeg. :-)
Vele hoogtemeters komen op de teller wanneer we eerst sterk moeten klimmen naar een prachtig uitzichtpunt en nadien weer in het bos een steile afdaling inzetten.
Een asfaltweg brengt ons langs het Lampenthaler Hof, waarna we de velden intrekken. Heerlijk geurende bloesems van fruitbomen, brem en esdoorn. De bewegwijzering is maar brol, vind ik. Logisch, want we naderen dan ook Rheinbrohl. :-)
De kerk van dit dorp ligt aan een drukke autoweg. Wie was er eerst? ;-)
Een oude man op een grasmaaier doet met veel plezier en toewijding zijn job.
Weer trakteert de Rheinsteig ons op een prachtig uitzicht over de Rhein. De ligstoel aan het insectenhotel nodigt ons uit om hier ten volle van te genieten.
We passeren de uitzichtpunten Ehrenmal en een andere Ley. Op het Ley kunnen we zowel ons begin-als eindpunt van de wandelroute zien liggen! En ditmaal zonder smog.
Hierna worden we ondergedompeld in een landschap vol kleuren (gele brem, rode zuring, witte muur, zwarte rotsen) en wandelen we tussen grillige dwergbomen die de rand van de steile rotswand sieren.
De hoogtemeters die we overwinnen, zijn we even later weer kwijt. Metalen trappen leiden ons omlaag en weer omhoog. Een bosweg kronkelt gestaag omhoog en midden in het bos zet het de afdaling in. Typisch de Rheinsteig.
Een volwassen ree schrikt op wanneer we even halt houden bij een zitbank.
Na het dorp Hammerstein doorkruist te hebben, volgt een bloedheet stuk tussen de wijnranken ...
... en verder omhoog naar de ruïne Oberhammerstein. Hiervan is vrijwel niets meer bewaard gebleven. Het is quasi volledig dichtgegroeid. We vinden een gezellige picknickplek: op een restant van een muur, omgeven door dichte begroeiing, met een mooi uitzicht over het water, terwijl een zachte bries voor verkoeling zorgt.
Aangesterkt zetten we de afdaling in en we volgen een brede weg die ons leidt langs steile hellingen vol wijnranken. Dan duiken we opnieuw het bos in om na een steile klim weer te genieten van een prachtig zicht op Andernach (met actieve geiser!), de Rijn en Leutesdorf.
Het pad leidt ons langs vele bloeiende fruitboomgaarden en heeft nog een verrassing voor ons in petto: een Kletterstelle!
Al wandelend zoekt Pieter de kortste route naar het station uit. Oude (soms steile) paadjes tussen de wijnranken brengen ons vlot naar het station.
Helaas wordt er afgeroepen dat de trein
geschrapt is omwille van personeelstekort (en de volgende trein is er pas over 2 uur, als hij rijdt tenminste, nvdr.). Met de bus geraken we gelukkig wel
op onze eindbestemming, Bad Hönningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten