Etappe 11: van Verlaine naar Flémalle (12,9 km) [GR 412]

Na lange tijd eindelijk eens een dagje verlof dus dan moet er gewandeld worden. Doel vandaag is het bereiken van de aansluiting met de rondwandeling in Luik. Goedgeluimd en goed op tijd vertrek ik. Ondanks de nieuwe lockdown staat er toch een stevige file op de Antwerpse ring deze ochtend. Om 09:00 parkeer ik aan het kerkje van Les Cahottes. Via een zelf uitgestippelde route wandel ik naar Verlaine om daarna de GR412 te volgen tot in Flémalle. Het weer is grijs en winderig met motregen. Vanaf het westen komen er opklaringen is voorspeld, dus dan hoop ik daar maar op. Buiten het laatste stuk langs de baan naar Verlaine is het niet-GR stuk van deze lus best fijn. Net voor de middag kan ik terug aanpikken waar Rob en ik in Juli afpikten.

Wanneer ik de eerste wit-rode tekens van de dag volg, valt me een windvliegtuig op met exact het zelfde teken op de achtervleugel... toeval of niet?

De GR trekt algauw weer de velden in waar het barst van de fazanten. Zelden heb ik er zoveel bij elkaar gezien. De mannetjes lopen of vliegen onder luid lawaai weg, maar de vrouwtjes in hun camouflagekleuren blijven zitten.

Ik wandel verder en zie in de verte wat volgens mijn topogids het ferme et château d'Oudoumont moet zijn.

Het blijft intussen lustig verder motregenen. De beloofde opklaringen na de middag blijven uit. Net voor de top van een heuvel ontvouwt zich een heerlijk leeg landschap.

Op de verharde wegen maak ik snel vooruitgang en algauw bereik ik Dommartin. Het is al over de middag en tijd om de pick-nicken, maar nergens is een droge plek. Dan maar verder en na een klein beetje asfalt kiest de GR voor een veel mooier pad over een voormalige tramlijn tot in het centrum van Hozémont met zijn mooi gelegen kerk.

In het bushokje links naast de trappen eet ik een banaan en pak ik mijn spullen wat beter in terwijl de motregen inmiddels in een stevige bui is overgegaan. Mijn hoop op de opklaringen kan ik nu wel definitief opbergen. Ik volg verder het pad langs onder andere een kapel en een verlaten hoeve. Een infobord vertelt hoe dit ooit een levendig dorp was, maar door de ontwikkeling van de luchthaven van Bierset vlakbij (en bijhorend lawaai) is teloorgegaan. Reeds verschillende leegstaande huizen werden gesloopt. Ik de steek de E42 over en volg de GR over een modderige veldweg tot een weg met een mooi uitzicht. Via een stukje bos...

 ... bereik ik terug mijn auto, maar de tocht is nog niet gedaan. Mijn rugzak en andere natte spullen kunnen al de koffer in. Zelf maak ik nog een kleine lus tot aan het knooppunt met het lokale Circuit 1 uit de topogids. Daarna eet ik mijn "picknick" op in de auto terwijl ik terug wat opdroog en dan -zonder files- vlot terug naar huis.