Mooi weer en een vrije zondag, de ideale combinatie om mijn tocht langs de Vlaamse kust voort te zetten. Ik vertrek 's ochtends voor dag en dauw en parkeer opnieuw op de ruime lege parking vlakbij het kusttramstation "Nieuwpoort -Stad". Het eindpunt van de wandeling is nog open, liefst tot in Oostende, maar als het kan nog wat verder. Dankzij de kusttram kan je immers op bijna elk moment de wandeling afbreken en terugkeren naar het beginpunt. Wat een luxe! Ik start de wandeling aan de Ganzenpoot. Aan het monument voor Albert (of is het Albertó) I, lees ik over de belangrijke rol die dit sluizencomplex heeft gespeeld tijdens de eerste wereldoorlog.
De GR kiest één van de kanalen als tijdelijke compagnon de route tot aan de Rattevallebrug. Via enkele geasfalteerde landwegen gaat het terug richting de kustlijn die al van ver zichtbaar is.
De GR gaat niet tot aan het strand, maar volgt een verhard pad door een smal duingebied dat geperst ligt tussen de blokkentorens aan de zeedijk en een woonwijk. Na enkele grote antennes en het doorkruisen van een residentiële wijk, kom ik in het mooie parkje van Middelkerke. Na opnieuw wat asfalt en bebouwing, kiest de GR terug een pad in duinen. Aan mijn linkerkant zie ik de Noordzee en aan mijn rechterkant de Stacaravanzee.
Aan het provinciedomein Raversyde verlaat ik opnieuw de duinen voor een park. Ik beklim even de kleine uitkijktoren en ga dan weer verder over het asfalt tot aan de Onze-Lieve-Vrouw ter Duinenkerk (waar James Ensor begraven ligt). Vanaf hier volgt de GR lange tijd de zeedijk, met alle drukte vandien op deze warme lentedag. Ik zet me neer op een bank voor het middagmaal. Een verwaaide krant komt me gezelschap houden. Wat verder langs de dijk maak ik kennis met de koninklijke galerijen. De GR kiest hier resoluut richting binnenland naast een standbeeld van de wrede Leopold II. Ik kom aan in het onvermoed mooie Maria-Hendrikapark. De onverharde paden zijn een verademing na de harde zeedijk.
Aan een splitsing kies ik voor de hoofdroute naar Oostende. De variant voor als het veer aan Oostende niet vaart laat ik rechts liggen. De GR leidt me verder langs de jachthaven (met het zeilschip Mercator) en het stationsgebouw van Oostende. Na een tijd aanschuiven kan ik met het veer de havengeul van Oostende oversteken. Ik wandel voorbij een stukje van de boeg van de HMS Vindictive, een schip dat tijdens wereldoorlog I door de Britten doelbewust was laten zinken om de havengeul van Oostende en zo de Duitse U-boten in de haven te blokkeren (zonder veel succes echter). De GR voert me naar nog een andere overblijfsel van een oorlog, het Fort Napoleon, alvorens terug de zeedijk te kiezen richting Bredene. Aan een strandclub gaat het even terug de duinen in. Aan Bredene loopt het pad kort langs de drukke kustbaan (als omweg voor het naaktstrand?), maar kiest daarna terug voor een pad door het mulle zand van de duinen.
Wat verder hebben de duinen moeten plaatsruimen voor een golfgebied. Enkel een steile smalle strook van zeereepduinen is overgebleven.
Langs een interessant infobord (met earthcache) verlaat de GR terug de duinen. Gezien het uur en het feit dat de halte pal op het pad ligt, neem ik hier de kusttram via 25 haltes en twee overstappen terug naar Nieuwpoort. Met wat geluk (en waarschijnlijk omdat morgen een verlofdag is) raak ik zonder avondfiles thuis na opnieuw een zonnige stapdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten