Het voordeel van slecht slapen is dat je vroeg kan opstaan om te gaan wandelen. Ik spring 's morgens vroeg in de auto en rij richting Nieuwpoort. Het is nog fris (3°C) en de velden langsheen de Vlaamse snelwegen zijn met nevelslierten bedekt. Ik kan vlot en gratis parkeren vlakbij de halte "Nieuwpoort - stad" en neem er de kuststram van 07:50 richting "De Panne - kerk". Op de tram zitten twee kerels te slapen na een nachtje doorzakken. Wanneer ze bijna aan hun halte zijn, schud de ene de andere met veel moeite wakker waarop deze laatste fijn begint over te geven op de tram net voor ze uitstappen. Ik schuif een wagon door want ik kom hier voor de verse zeelucht... Na ~40 minuten zet de kusttram me af in de Panne. Het stuk GR 5A tussen Adinkerke en het knooppunt met de GR120 deed ik in 2014 al als aanlooproute dus dat sla ik vandaag over. Het is even zoeken naar de wandelboom (GSM vergeten, dus geen gps), maar even later sta ik op het uitkijkplatform vlakbij met uitzicht richting de Franse grens.
Vanaf de wandelboom volg ik de gekende wit-rode streepjes. Het is extra goed uitkijken vandaag, want er zijn intussen wel wat wijzigingen op de route in mijn topogids uit 2003.De GR snijdt meteen het eerste van een ketting natuurgebiedjes tot Nieuwpoort aan. De lente is duidelijk merkbaar.
Na het Calmeynebos en het Oosthoek natuurgebied, moet ik toch even door een villa wijk. Een nieuwbouw van pompeuze namaak Cottage-stijlwoningen wordt aangeprezen met woorden als authenticiteit en traditie. Laat ik maar snel verder stappen naar het volgende duingebied. Vanuit natuurgebied de Noordduinen krijg ik een zicht op de Zuid-Abdijmolen.
Ik ploeter verder door het mulle zand en bedwing De Hoge Blekker, met zijn 33 meter de hoogste duin van de Belgische kust. Boven krijg ik een mooi zicht op het gelijknamige duingebied.
Ik trek verder door het duinlandschap en zie tot mijn verbazing enkele pony's met de neus in het zand de duinen afsporen. Blijkbaar gebruikt men hier geen Galloway's maar Pony's voor natuurlijke begrazing.
Na enkele druk befietste wegen, kiest de GR opnieuw een ruiterpad. Het is woelen in het mulle zand om vooruit te komen. Achter de laatste duinheuvel rijst plots een grote bunker op.
Bij nadere inspectie, blijkt het te gaan om een moderne kerk uit begin de jaren vijftig. In de plaatsduinen zet ik me even neer in de schaduw om te eten. Het kwik is immers fors gestegen tot boven de 20°C met al dat zand voelt het nog wat heter. Ik ploeter voort door het zand. De GR keert stilaan richting zee.
Ik zie opmerkelijk veel zandloopkevers op dit laatste stuk.
Ik steek de baan van de kusttram over en beklim de volgende duinrug. Boven zie ik, ruik ik en voel ik plots de frisse wind van de zee. Wat een verschil met de warme duinen. Ik volg de waterlijn richting de monding van de Ijzer met zicht op onze "prachtige" Belgische kustlijn.
Aan de Ijzermonding is het een druk komen en gaan van (zeil)schepen.
Ik volg verder de GR over het drukke wandelpad naast de ijzer tot aan de Vismijn. Daar haak ik af en om 15:30 rij ik voor de drukte vlot terug naar huis.
Een van de mooiste stukken aan de Vlaamse Kust. Jammer dat onze kust zo volgebouwd is. Een heel herkenbaren GR-etappe.
BeantwoordenVerwijderen