Vandaag geef ik mezelf een cadeau voor mijn 30-ste verjaardag van vorige maandag: een dagje vrijaf tijdens het eerste lenteweer in combinatie met een mooie GR-wandeling. Als je al tot zo ver bent geraakt, heb je dat wel verdiend, vind ik. Hopelijk komen er nog wat mooie wandeljaren bij.
Ik sta al vroeg op en parkeer de auto aan het station van Franière. Daar neem ik de trein die me in een wip en een gauw tot het station van Farciennes brengt. Nog even een paar straten afwandelen, en ik pik terug aan bij de GR 412. De rood-witte streepjes leiden me naar het gehucht Roton waarvan de skyline gedomineerd wordt door een vierkante mijntoren. In september 1984 was dit de laatste mijn die sloot in het Waalse steenkoolbekken .
De GR doorkruist de oude mijnterreinen. Ik wandel voorbij een verlaten mijngebouwtje. Bij een uitzichtpunt, werp ik een blik achterom in het mistige Waalse mijnverleden.
Er volgen enkele veldwegen boven op het plateau en dan plots een routewijziging. Opnieuw ben ik vooraf vergeten om na te kijken of er routewijzigingen zijn. Ik volg de tekens die tot mijn enorme teleurstelling via een saai en volledig bebouwd traject een heel stuk GR-afsnijden. Dit maak de tocht uiteindelijk 2,7 km korter. Uiteindelijk verlaat de GR het asfalt, al moet ik eerst voorbij de poortwachter geraken.
Na doorsteek van de weide, volgt een klein mooi stukje bos. Daarna volg ik de weg langsheen een mooi terril en een druk kruispunt tot aan een jaagpad langs de Samber. Het is intussen middag en ik zet me neer op een meerpaal om te eten met uitzicht over de torens van een glasfabriek.
De GR verlaat het jaagpad om via een doorsteek langs de straten van Tamines terug bij de Samber uit te komen. Niet veel verder klimt de GR terug de wand van de Sambervallei op. Tussen de bomen, vlakbij een vreemd bunkertje naast het traject, krijg ik een zicht over de industriële site van Solvay. Via Ham-sur-Sambre zet de GR opnieuw de afdaling naar Samber in. Na een dode arm van de Samber, bereik ik opnieuw het jaagpad. Even wordt ik lastiggevallen door een grote hond die niet luistert naar zijn baasje, maar dan kan ik weer verder. Opnieuw een glasfabriek langs de Samber (van AGC) met enkele indrukwekkende schoorstenen.
Ik volg verder het jaagpad. Voor een sluis, zie ik eindelijk het eerste varende schip op de Samber.
Wat verder verlaat de GR het jaagpad voor een stijgende bosweg. Ik neem even een korte pauze terwijl drie roofvogels boven me heen cirkelen. Na dit kleine stukje bos, volgt de afdaling naar Franière. Deze etappe zit er op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten