Etappe 22: van Grevenmacher naar Schwebsange (34,8 km) [GR 5]

Wanneer ik opsta is het al warm buiten. Het wordt opnieuw een bloedhete dag. Na de gebruikelijke ochtendrituelen verlaat ik de camping en pik ik terug aan bij de GR. Via een stijgend pad verlaat ik Grevemacher. Onderweg stoot ik op een voor mij nieuw verkeersbord.

Het pad loopt langs de bovenrand van de Moezelvallei met af en toe een werkelijk prachtig uitzicht.

Via een asfaltweg daal ik af naar het dorpje Machtum. Het mooie uitzicht maakt dat het asfalt me voorlopig nog niet deert. Na de dorpskerk kiest de GR resoluut terug voor de hoogte en de wijnvelden. Er volgt een stukje bos met welgekomen schaduw. Al gauw kiest de GR terug voor een hete asfaltweg.

Aan een uitzichtpunt richting het dorpje Ahn haal ik de zonnecrème nog eens boven.

In Ahn sta ik wederom aan de oever van de Moezel.  De GR gaat eerst geleidelijk, maar dan plots via enkele stijle trappen dwars door de wijnvelden naar boven. Even verder staat een fotogenieke kapel In de buurt van Wormeldange staat het object waar het gevaarsbord me voor waarschuwde. 

 

Het kan nooit kwaad eens achterom te kijken. Vanuit Wormeldange-Haut heb ik een mooi zicht op de Sint-Donaatskapel.

Tussen Wormeldange en Greiveldange volgt de route lange asfaltwegen door de wijngaarden zonder enige schaduw. De hitte is moordend en in Greiveldange puf ik even uit onder een boom vlakbij de plaatselijke wijnkelder. Langs opnieuw enkele hete wijngaarden –het begint wat te veel van het goede te worden- bereik ik het dorpje Stadtbredimus. Een thermometer op de stenen muur van een huis geeft 35°C aan. Na dit dorpje volgt eindelijk terug wat bos en een leuk goed bebrugd weggetje over en langs een beekje. Aan het einde van dit pad kom ik uit bij een wandelboulevard langs de Moezel aan Remich. De plaatselijke Bacchus leeft zich uit.

In Remich verlaat ik het pad en via een drukke weg vol tankstations bereik ik een grote Cactus supermarkt. Tijd om terug wat water- en voedselvoorraad in te slaan, en een ijsje, dat heb ik intussen al wel verdiend. Ik ga terug naar de bakens en volg het pad door de zoveelste wijngaard richting een uitzichtspunt. Onderweg zie ik een St-Jansvlinder.

De vermoeidheid slaat intussen toe. Om te zoveel tijd moet ik even uitrusten en drinken, maar het is niet meer zo ver, volhouden dus. Via eindeloze trappen daal ik af tot Wellenstein.

Voor de laatste (en achtste) keer vandaag klim ik uit de moezelvallei.  In de buurt van Schwebsange verlaat ik het pad om af te dalen naar een camping vlakbij een plezierjachthaven. Nog een laatste blik op de wijngaarden.

Het is voor m’n vermoeide benen en voeten toch nog eindje naar de camping. Rond 20:00 kom ik na een tocht van 12 uur aan bij de receptie. Even m’n stem terug zoeken en dan een plekje uitzoeken. Tent opzetten, douchen, eten, tanden poetsen en de slaapzak in. Vandaag ben ik wat over m’n grenzen gegaan. Een volgende tocht zal ik toch wat minder zwaar moeten inplannen.