donderdag 17 juli 2014

Etappe 21: van Rosport naar Grevenmacher (30,0 km) [GR 5]

Zowel binnen- als buitenkant van m’n tent zijn kleddernat van de condens wanneer ik wakker wordt. Nat inpakken dan maar. De zon staat al fel dus vanavond zal het wel gauw drogen. Ik klim terug uit het dal tot een horizontale bosweg die uitkomt aan een veld. Onderweg merk ik een keizermantel op.


Het pad gaat een klein dal met een bergbeekje in, een late uitloper van klein Zwitserland. Via enkele rotsen steek ik het riviertje over om niet veel op dezelfde manier een tweede beekje over te steken. 


De markeringen verlaten het bos en schakelen over op warm asfalt. Miljaar wat is het al heet!


Vlak voor een belvedère neem ik een foute afslag. De anders zo vlekkeloos uitgevoerde markering van de Luxemburgse paden laat me vandaag een paar keer in de steek. Terugkeren dan maar en de enig overblijvende afslag nemen. Na een klim kom ik voorbij een steengroeve. Op een hek staat dat hier met dynamiet gewerkt wordt, maar de vakjes voor de volgende data zijn leeg, jammer. Via een brede bosweg maak ik een bocht door het bos. Na een korte noodstop maak ik kennis met een ree. De vele jachtstoeltjes staan hier dus niet voor niets. Wanneer het pad terug open veld bereikt, komt het viaduct dat al vanaf de tweede foto in de verte te zien was van dichtbij in beeld.


Het pad daalt af tot onderaan de pilaren van het viaduct en dan raak ik even in de war. De markering komt op deze plek totaal niet overeen met de topogids. Ik besluit (tegen het gebruikelijke advies in) om toch de beschrijving uit de topogids te volgen. Na een trage start en het raadplegen van de topokaart op m’n GSM lukt dat wonderwel.  Ik maak een grote boog op opnieuw een bloedhete asfaltweg tussen de eerste wijngaarden van de Moezelstreek.  Aan een uitzichtpunt krijg ik een zicht op het laatste stukje Sûre dat even verder uitmondt in de Moezel bij Wasserbillig.


Na nog een reeks saaie, harde en ovenhete asflatwegen, vind ik eindelijk wat verkoeling in een mooi stukje bos. Op een grote rots middenin het beekje ligt een koppel romantisch te doen. Ze merken me, nadat ik de beek via een houten brug oversteek,  zelfs bij m’n tweede passage niet op. Aan een villa loopt de weg dood op een poort. Je moet hier rechts om de villa gaan zoals de markering aangeeft en niet over de grindweg zoals de topogids voorschrijft. Het barst van de hagedissen op de stenenmuur van de villaomheining.

 
Na een picknickpunt daal ik via 100 trappen (heb ze niet geteld, onderaan staat een bordje) af in de vallei van de Syre. Wanneer ik terug wat moet stijgen lijkt het alsof ik plots al m’n conditie kwijt ben. M’n hart klopt in m’n keel. Tijd om even te zitten, drinken en wat koeken te eten. Quasi vlak gaat het daarna terug vlot naar de dorpskerk van Manternach. Dan volgt een zeer lange asfaltweg via een oude romeinse steen (waar niet veel meer aan te zien is) tot vlakbij het centrum van Grevenmacher. Op een paar honderd meter van de lokale Delhaize moet ik even de rugzak afdoen en op een muurtje rusten want ik val bijna flauw. Ik had wat darmproblemen vandaag en waarschijnlijk in combinatie met het warme weer ben ik te gedehydrateerd geraakt. Even liggen en het is al even snel weg als het gekomen is. Ik bevoorraad met met vers water en drink meteen een volledige liter druivensap uit. Nog een klein stukje en dan bereik ik eindelijk de kamping na een tocht van 11 uur. De kamping De La Route Du Vin vraagt €9,20 voor een overnachting. Deze kamping heeft modern en zeer proper sanitair. De plek die ik krijg voor m’n tent is wel naar de kleine kant vlak naast de afrastering van het zwembad. Tijd voor wat nodige rust!

1 opmerking:

  1. Die flauwte die jij beschrijft is mij overkomen op de GR 5 van Nessonvaux naar Spa, ook zo'n hete dag. Een halve liter koud bier in één van de weinige café's heeft me toen gered ;-)

    BeantwoordenVerwijderen