zondag 29 januari 2012

Etappe 2: van Sint-Pieters-Rode naar Bierbeek (27.7 km) [GR 512]

Hoe ik het heb geflikt weet ik niet, maar feit is dat ik er in geslaagd ben in m’n slaap m’n GSM-wekker af te zetten. Met een vage herinnering aan een droom waarin ik op m’n GSM tokkel, word ik ruim een half uur later wakker dan voorzien. Nu ja wakker, het eerste wat ik deze ochtend doe is m’n stenen cornflakes-kom laten stukvallen na 7 jaar trouwe dienst. Ondanks de opgelopen vertraging, raak ik toch op tijd met lijn 2 aan het station van Leuven. Daar neem ik lijn 310 om 08:41 die 25 minuten nodig heeft om Sint-Pieters-Rode te bereiken.

De eerste paar honderd meter na het Kasteel van Horst lopen samen met de streek-GR Hageland. Ik kom opnieuw langs de fotogenieke Sint-Jozef-kapel met de magische T-vormige lindeboom.


Zoals je kan zien is het weer grijs en dat blijft jammer genoeg de hele dag zo. Het is wel droog met temperaturen rond het vriespunt.

Wat verder splitst de GR 512 af van de streek-GR Hageland en duikt via een andere kapelleke meteen de velden in. Ik vind het druk gegeven het vroege uur en de koude temperaturen: een groep lopers van joggingclub Pegasus Tielt en enkele mountainbikers steken me voorbij. Vlak op de route ligt al een eerste geocache ‘Tussen de velden’ (GC2C934). Wanneer de GR-route de Gempmolen nadert, verlaat ik de route voor een tweede cache (GC1ZCG5) boven op de heuvel niet ver van een familie boomzwammen.


Ondertussen scheuren mountainbikers met een halsbrekende vaart de berg af. Terug beneden, moet ik een moerassig pad overwinnen. Modder tot aan de enkels, maar naast het pad is er enkel nog meer moeras. Door een ongelukkig manoeuvre slaag ik bijna tegen te grond. Met één hand in de blubber en één hand aan m’n fototoestel dat hierdoor net een modderbad bespaard werd, krabbel ik terug recht. Niet veel verder ligt de Gempmolen.


Hier wijk ik voor een tweede maal af van de GR-route om een geocache te vinden (GC22AKF). Na enkele brugjes en een mooie holle weg kan ik m’n 800ste geocache loggen. Een blik op de klok leert dat ik intussen al een pak tijd heb verloren met m’n omwegen. Vanaf het kasteel van Gemp wordt de modder vervangen door betonpaadjes.


Kasteel is een groot woord voor een groot huis met wat water er rond vind ik. Na alle betonpaadjes volgt het eerste stukje Brabants bos. Groot is het niet, maar wel mooi gelegen op de top van een heuvel. De weg gaat over in een lange dreef die het kasteel van Brakem passeert. Het kasteel van Brakem is zo mogelijk nog minder ‘kasteel’ te noemen dan dat van Gemp. Wat verder heb ik een ontmoeting met een fazant. Fazanten zie je wel vaker in deze streek, maar vaak zijn het schuchtere dieren die snel op te loop gaan. Dit exemplaar blijft liever poseren.


De weg stijgt naar het kapellebos waar plots 3 reeën vanuit uit het niets opduiken. Vliegensvlug lopen ze (vliegen bijna)  in een wijde boog door het bos en over de weg om te verdwijnen in het kreupelhout. Stukjes bos en veld wisselen elkaar nu af. Bij een kapel verorber ik m’n middagmaal met uitzicht op Kerkom.


Via enkele veldwegen sleept de GR zich voort richting Boutersem of was het nu…


Een paar honderd meter na dit bord, passeert de route de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Sterreborne (ter grootte van een kleine kerk). Borne betekent bron. Die is volgens de legende ontstaan door de straal van een heldere ster (Sterre) na een smeekbede van een koppel dorstige gestrande gravinnen van wie de koets van de weg was geraakt. Volgens de legende wordt ieder die van het water drinkt onmiddellijk van elke kwaal genezen. De verroestte emmer ziet er echter niet uitnodigend uit en ik vrees dat het omgekeerde wel eens waar zou kunnen zijn. Toch maar liever een geocacheke doen dan (GC1MNVT).

Wat volgt na de kapel is een mooi groen stukje langs onverharde paden. Voor de kruising met de N3 Leuven-Tienen raak ik toch even het spoor bijster. Ik volg het pad zoals op de kaart in de topogids en kom enkele met grijze verf overschilderde tekens tegen. ’s Avonds zie ik op de Grote Routenpaden-website dat men hier in 2008 het traject heeft gewijzigd. Blijkbaar heeft men enkel de eerste GR-tekens onzichtbaar gemaakt, want vanaf het voetbalveld over de N3 zijn de markeringen nog steeds goed zichtbaar. Volgende keer er aan denken dat ik de trajectwijzigingen check vóór ik aan de tocht begin.

De heuvel net voor de autosnelweg is een laatste kans om even terug te blikken op het Hageland. (jammer van de grijze waas door het sombere weer)



Nu volgt immers een klein stukje Haspengouw voor de uitgestrekte (relatief voor Vlaanderen dan toch) Brabantse bossen.

In de buurt van Bierbeek zet ik me neer in het verkeerde bushokje. Ik had op de website van De Lijn de route vanaf deze halte tot Leuven opgzocht en had over het hoofd gezien dat er nog een wandelafstand van een dikke kilometer bijstond. Via een telefoontje naar het thuisfront aangezien de bus niet komt opdagen, kan m’n broer me naar de juiste bushalte wijzen nabij het centrum van Bierbeek een kilometer verder (waarvoor dank). Een hoog wandeltempo en twee minuten vertraging vanwege De Lijn, zorgen ervoor dat ik toch nog de bus van 17:35 (lijn 8) kan nemen richting Leuven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten