zaterdag 14 januari 2012

Etappe 1: van Diest naar Sint-Pieters-Rode (31,1 km) [GR 512]

Voor een vrij korte winterdag is 30 km naar de hoge kant, vroeg genoeg vertrekken is dan de boodschap. In Leuven neem ik de trein van 08:05 die me via een overstap in Aarschot afzet in Diest. Vijf minuten later sta ik aan de wandelboom waar de GR 512 start. Het is 08:40, volgens het KMI het tijdstip van zonsopgang vandaag. De GR rondt Diest via zijn oude vestingswallen. Best een mooi gebied dat ik al goed mocht leren kennen via enkele geocaches. Ik stap door want ik ben vooral op zoek naar de mooie panorama’s vandaag. Op de Kloosterberg krijg je een eerste zicht op de omgeving voorgeschoteld: Diest, velden, windturbines en heuvels. De afdaling is een eerste glibberige modderpartij.

 Eens beneden loopt de GR 512 een stuk samen met de Streek-GR Hageland en de GR 5. Dit stuk heb ik reeds afgelegd begin vorig jaar, maar toen had ik nevelig weer. Vandaag enkel wat bewolking zodat ik deze keer wel de mooie vergezichten van op Galgenberg kan zien. Aan de splitsing van Steensel, splitst de GR 512 zich af van de streek-GR en de GR 5. Op het veld rechts staat een deel van het koolzaad al in bloei, en dat op 14 januari.


Ik passeer een moderne hoeve en sla een moeilijk begaanbaar pad in. Het afbreken van een tak maakt echter de loslopende hond van de boerderij wakker die luidt blaffend achter me aan komt lopen. Ik kijk niet achterom en probeer gewoon rechtdoor door de diepe modder voort te ploeteren in de hoop dat die hond zijn poten niet wil vuil maken. Ik heb een hartsgrondige hekel aan zulke keffers. De hond geeft het op en een 50 tal meter kan ik nog een geocache vinden tussen een hoop omgevallen bomen (stormschade van in 2010 blijkbaar). De route loopt via enkele veldwegen richting autosnelweg.


Onderweg kom ik nog een groepje van zes motorcrossers tegen. Ik dacht altijd dat dat meer lawaai maakte. Zolang het veldwegen zijn, die op deze plek ook door plezier 4x4’s worden gebruikt, en ze geen natuurgebieden kapotrijden heb ik daar weinig problemen mee.


Vlakbij de autosnelweg ligt een geocache waar je volgens de beschrijving ‘even naar de E314-blues’ kan luisteren. Het storende gesuis blijft me echter de volgende kilometers achtervolgen. De wegen zijn hier ook een stuk minder interessant met een overmaat aan asfalt, vooral na het zicht op het kerkje van Bekkevoort.


Wanneer de GR de Blerenberg via een holle weg beklimt om bij een mooit uitzichtspunt uit te komen, kan het traject me terug echt bekoren. De volgende 10 km zijn typisch voor het Hageland: een getuigenheuvel, een Brabants kerkje, een nat broekbos in het dal en terug een heuvel met wijnbouw. Op het uitzichtpunt staat een toren, maar die is echter niet toegankelijk aangezien hij door rottend hout er erg bouwvalling bijstaat. Terwijl ik even hat houdt, komt een opa met zijn kleinzoon de toestand van de toren inspecteren. Blijkbaar is hij al langer in slechte staat en is het nog wachten tot dag dat hij door een flinke windstoot in elkaar stuikt. Ik maak dan maar dankbaar gebruik van de picknicktafel om een beter zicht te hebben op de omgeving.


 Na een korte rustpauze wijk ik een 300-tal meter af voor een derde cache aan een panoramabord. Tijdens de afdaling heb je een mooi zicht op Tielt. Deze mooie weg komt uit op de Sint-Martenskerk.


 De route daalt verder af naar het dal en via wat overgangsasfalt loopt de GR het Walenbos binnen. De topogids waarschuwt voor modderige wegen. Het eerste stuk valt inderdaad niet mee. Volgens de infoborden werden er deze winter beheerswerken uitgevoerd voor het uitdunnen van de uitheemse Amerikaanse eik. Door het gebruik van zware machines is de weg herschapen in een modderpoel. Door af en toe een ommetje door het bos te nemen geraak ik erdoor. Het is muistil in het slaperige winterse bos. De overige wegen tot aan Houwaart zijn beter begaanbaar. Na Houwaart volgt de beklimming van de Houwaartse berg. Het mooie uitzicht was me al bekend van een geocache. Het is de eerste plek op deze GR waar ik wijnranken zie.


 Na de afdeling en het oversteken van een drukke baan, gaat de route richting het Kasteel van Horst dat in de steigers staat voor restauratiewerken. Op dit punt loop ik de streek-GR Hageland opnieuw tegen het lijf. Het is intussen 16:00, veel vroeger dan ik had verwacht. In Sint-Pieters-Rode, een 800 m verder, is een bushalte van lijn 310 die rechtstreeks naar het station van Leuven rijdt. De bus rijdt op zaterdag om het uur en ik moet nog 3 kwartier wachten. Meteen weer een extra reden om de topogids te kopen: dan heb je iets te lezen als je op het openbaar vervoer moet wachten. Na een busrit en een fietstochtje kom ik tegen kwart voor zes terug in Heverlee aan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten