Etappe 4: van Zevendonk naar Retie (31,7 km) [GR 565]

De auto parkeer ik in het centrum van Retie en zelf neem ik de bus naar Turnhout. Het is even zoeken naar de halte markt 7, nummers 1-6 vind ik vanzelf, maar blijkt dat nummer 7 geniepig is verstopt in een zijstraat. Gelukkig brengt de website van De Lijn raad en haal ik nog net de bus die me afzet in de buurt van Zevendonk. Nog 2 km stappen (was een halte te vroeg afgestapt) en ik ben terug bij het eindpunt van vorige keer. Deze koninginnenetappe start meteen mooi.

Ik doorkruis het natte natuurgebied Winkelsbroek. Zelfs in deze droge zomer is het hier ('s ochtends) nog nat. Mijn broek en "waterdichte" wandelschoenen slorpen gulzig van de ochtenddauw. Resultaat: natte voeten die nog een kleine 30 km moeten meegaan, met 's avonds een blijn (gelukkig onderweg weinig last van gehad). Les: ook handdoek en reservesokken in de rugzak steken tijdens de zomer. De omgeving maakt echter veel goed. 

Na dit natuurgebied volgt de GR enkele brede wegen tot aan de ingang van de Hoge Rielen. Hier ken ik het nog van mening koorweekend van vroeger. Fijn dat ik het hier ook eens GR-gewijs kan verkennen. In deze tijd van het jaar zie ik ook verschillende jeugdgroepen spelen op het voetbalveld, op tocht of bezig met een spel. De GR doet de Hoge Rielen uitgebreid aan en ik zo kom ik op plekken waar ik nog niet eerder was geweest.

Op de zanderige stukken springt de één na de andere zandloperkever opzij. Bij de uitgang moet ik even gaan zitten op een boomstam om de rug te resetten. Ik ruil de heide in voor (het Konings-)bos en steek de steenweg tussen Lichtaart en Kasterlee over. Zowaar een holle weg in dit bos. Aan een kleine zandvlakte ligt precies een grote bruine restafvalzak. Het duurt even voor ik er het "hoofd van de slapende reus" in herken.

 

In het bekende kabouterbos (waar ik met de kleine zeker ooit nog eens terugkom) eet ik mijn boterhammen op en laat mijn voeten en sokken wat drogen. Via de Keeses molen vervolg ik mijn tocht. Het stuk langs de Kleine Nete vind ik prachtig. 

Aan een brug slaat de GR af naar een warme zanderige landweg tot aan een bosrand. Het gaat nu lange tijd rechtdoor. Deze regio ken ik nog niet. Leuk om nog eens wat nieuwe plekken te ontdekken. Ik wandel voorbij een klein kapelletje.

De GR doet ook het prinsenpark aan, nog een nieuwe plek voor mij. Het eerste vijvertje, met de merkwaardige naam Merpikdel staat helemaal droog, maar de grote Gertyvijver staat wel nog goed vol is uitgerust met een vogelhut.

 

Ik passeer nog een vleermuizentoren en laat dan het park achter mij. Een brede weg leidt me tot aan een gehucht met watermolen. Een paar km verder bereik ik het centrum van Retie. Einde van deze mooie etappe.