Het laatste (zuidelijke) stukje van de GR126 lag al erg lang op mij te wachten. Gezien het toch al even rijden is vanuit Antwerpen en het net te lang leek om in 1 lange luswandeling af te werken, heb ik er een verjaardagswandelherfstlangweekend met mijn vriendin van gemaakt. We vertrekken op een frisse ochtend in het centrum van Gedinne.
Via het beekje La Houille verlaten we al snel Gedinne. Na het oversteken van de Houille met zijn vele kleine meanders,trekken we een heuvel over tot aan Louette Saint-Pierre. De laatste vlagen mist trekken op. De GR trekt het bos in. De prachtige herfstkleuren vallen meteen op.
Na het oversteken van een baan wordt de bosweg breder en komt zelfs de zon tevoorschijn.
Volledig omringd door bossen ligt de hoeve van Longchamps, een prachtig zicht. We wandelen voorbij een oude windmolen.
Eens is terug in het bos is het tijd om de picknicken. Meneer Hubo (de plastic zak die ik van mijn vriendin mag lenen) houdt mijn achterwerk goed droog op de natte boomstomp. Na opnieuw enkele mooie boswegen (vooral de lorken staan zo mooi!) komen we uit op een weg vlakbij de Franse grens. Hier keren we via een zelf uitgezette route via Nafraiture terug naar Gedinne. Einde van een prachtige dagwandeling en een mooi verjaardagscadeau voor mijn lief.
De volgende ochtend rijden we onder een dichte mist naar Membre-sur-Semois. De mist blijft hardnekking hangen tijdens het eerste deel van de wandeling terug naar de GR. Wanneer we echter de wit-rode streepjes terugvinden, is de mist als bij wonder plotsklaps verdwenen. Wat een geluk!. Zoals je op onderstaande foto op de achtergrond kan zien, zijn de lorken nog steeds prachtig oranje/geel.
We zagen 's ochtends al dat het water in de Semois hoog stond en bij de kleine beken en stroompjes is het niet anders.
Een leuk pad voert ons naast en enkele keren over de ruisseau de Nafraiture.
Het is intussen hoogdringend tijd voor de picknick en meneer Hubo doet weer goed zijn job. We wandelen verder maar niet zo lang. Er loopt immers een beekje over het pad en we zijn even druk met het afdammen en verleggen van de waterloop. We willen wel voor het donker thuis zijn, dus gedaan met de speeltijd en verder door de vallei.
Aan de samenvloeiing met een andere rivier, vindt de GR al dat water welletjes en klimt een heuvel op.
Vanaf het pad heb je (tussen de bomen) een zicht op Orchimont en (als je gelukt hebt zoals wij) een stel reeën. Na een ruime bocht komen we op een lange rechte weg met voor het eerst zicht op de vallei van de Semois. Na een zachte afdaling bereiken we het eindpunt van deze GR.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten