Last minute besliste ik om mijn trekkerstentje op te gaan zetten voor een midweek op Camping Eau Rouge nabij Stavelot waar ook de caravan van mijn moeder en van mijn zus en haar gezin staat. Op de camping is het echt niet aangenaam: overvol, zeer veel lawaai en drukte tot 's nachts, een horde Nederlanders die -zo lijkt het- nog nooit van corona en social distancing heeft gehoord en een grote walm van rokende BBQ's en hier en daar ook sigaretten. Voor de rust en gezonde buitenlucht moet je hier echt niet zijn.
In alle vroegte rij ik met de auto van Stavelot naar Poulseur om daar de trein naar Luik te nemen. Het is grijs weer met motregen en een frisse wind. De train van 08:19 mis ik op een haar na dus moet ik een klein uur wachten op de volgende. Dat is niet zo erg want intussen verbetert het weer en het wordt droog. Met het verplichte mondmasker op, bereik ik het mooie station van Calatrava waar ik nog even rondhang. Buiten het station vind ik al snel het eerste teken van de GR 57. Ik steek via een moderne brug de Maas over en wandel door het Parc de la Boverie.
Niet veel verder mondt de Ourthe -mijn metgezel voor deze GR- uit in de Maas. De GR kiest niet voor de Ourthe zelf, maar voor het Ourthekanaal; een overblijfsel van een monsterproject uit begin 19de eeuw om de Maas met de Moezel te verbinden dat nooit werd voltooid.
Aan het station van Angleur maak ik de verbinding met de GR573. De GR57 klimt naar boven en eens ik de ontmoetingen met alle vervelende niet-aangelijnde honden heb overwonnen, krijg ik als beloning een eerste uitzicht op de Ourthe.
Het pad volgt nu voor een lange tijd een lange brede grindweg. Niet echt een boeiend stuk vind ik. Ik passeer enkele gebouwen van de ULg en zie ook een eerste scouts/chiro/whatever-groep.
Na een parking en een golfterrein, doet de GR eindelijk een echte bezienswaardigheid aan. Vanaf de Rocher aux Faucons heb je een prachtig weids zicht op de Ourthevallei!
Ik zoek een plekje op wat verder af van de toeristen hier om te picknicken. Met gevulde maag kan ik daarna rustig afdalen voorbij een scoutskamp met tenten op vreemde paalconstructies helemaal tot aan de oever van de Ourthe.
De GR volgt een smal pad langs het water tussen hoog opgeschoten brandnetels en ander (on?)kruid, volgt daarna een stukje van de grote baan om vervolgens af te slaan naar het grote bos van Esneux. Ik wandel eerst op een brede weg langs enkele vijvertjes die lijken vol te zitten met vis. Daarna volgt een stijgend bospad met daarna bos, bos en nog eens bos. Onderweg nog een half ingestort bruggetje dat ik toch maar veilig links laat liggen.
Aan de rand van het bos krijg ik over een boomgaard terug wat overzicht op de omgeving.
Ik wandel verder door, u raadt het, bos en maak even kennis met een bonte specht. De GR steekt een baan over en wint weer wat hoogte. Het pad gaat rond een steengroeve tot aan de weg richting Poulseur. Eerst even een foto nemen van het uitzicht...
... en daarna helemaal afdalen tot aan het station van Poulseur waar ik mijn auto terugvind en over de bochtige wegen weer naar Stavelot rij. De kop van de GR57 is er af!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten