zondag 8 juli 2018

Etappe 18: van Boekhoute naar Wachtebeke (20,3 km) [GR 5A]

In het gehucht vlakbij grenspaal 306 zet ik mijn auto op een stukje grond waar binnenkort ook wel weer een nieuwbouwwoning zal verrijzen. De kortste weg naar Boekhoute schotelt mij wat asfalt voor, maar ook een eerste bewondering van de draaibrug in Sas van Gent in werking. Iets voor de middag kom ik in Boekhoute aan om meteen GR-gewijs terug naar de auto te stappen. Het eerste stukje volgt hetzelfde stramien als de heenweg: hete betonnen veldwegen. Het duurt gelukkig niet lang voor de GR eerst een onverharde weg kiest en daarna een paadje op een oude dijk.


Ook hier ben je niet veilig voor het lawaai van de buurman en zijn gazon. Door het struikgewas zie ik twee uit de kluiten gewassen grasmaaiers heen en weer rijden met in hun zog een droge stofwolk.


De GR steekt een bruin beekje met veel vissen over en volgt opnieuw een warme veldweg. Ter afwisseling van de akkers grenst een veld fruitbomen langs de route, maar ik vond de foto te saai om hier te plaatsen. Af en toe zie je enkele paarden of koeien in de wei die afzien van de hitte. Al heeft deze Assenedese koe daar weinig last van.


De bebouwing wordt dichter en via het station bereik ik het dorpje Sas van Gent.


Bij een armzalig overschot van wat ooit een windmolen was en een vergrendelde deur naar onderaardse gangen, leer ik wat bij over de geschiedenis van Sas van Gent. Dankbaar gebruikmakend van de schaduws die de huizen mij toewerpen vervolg ik mijn weg. Aan het water groet ik een standbeeld van de schepentrekker (of was het de GR-trekker?).


Gezwind steek ik de draaibrug over en een weinig verder zet ik me in het hooi aan de rand van het kanaal voor mijn lang uitgestelde middagmaal in de hoop een tweede keer de draaibrug in werking te zien. Binnenschepen varen er gewoon onderdoor, maar voor grotere schepen draait de brug 90° om haar as. Het vraagt enig geduld, maar eindelijk is het moment daar.


Ik wandel verder langs een kreek en paalkampeerplek. Het laatste stukje naar de auto volgt de grens met uitzicht op het maïs en patatten typisch Vlaams agrarisch landschap.


Ik verlucht de auto en check even of de plastic in het interieur van mijn auto niet gesmolten is. Ok, overal thermoharders gebruikt dus ik kan terug op weg naar huis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten