Etappe 1: van St. Pietersberg naar Schimmert (23,3 km) [LAW 9]

Als afscheidscadeau van mijn collega's bij Borealis in Beringen kreeg ik een wandelgids van het Pieterpad. Pieter op het Pieterpad dus. Om allerlei redenen werk ik nu bij Borealis in Kallo. Geen van deze redenen heeft met het werk te maken want ik heb altijd heel graag gewerkt in Beringen en had er toffe collega's. Soit, ik was erg blij met dit cadeau dus nam ik een weekje verlof in juli om mijn eerste passen te zetten op het Pieterpad. 

Ik neem de trein vanuit Antwerpen via Luik tot in Maastricht en wandel vanaf het station naar de St. Pietersberg. Wat voor de meeste Pieterpadwandelaars het eindpunt is, is voor mij het beginpunt. Ik vind het leuker om van Zuid naar Noord te wandelen omdat je dan meestal de zon in je rug hebt (en dus een mooier zicht op het landschap) en ook omdat ik vanaf vrij bekend terrein (Krijtlandpad) naar het voor mij onbekende verre Friesland wandel.  De wandelgids is overigens in twee richtingen beschreven. Aan de groeve is een nieuwe uitzichtplatform en wandelpad door de groeve. Na de proloog vanuit Maastricht is dit punt de officiële start van mijn Pieterpadavontuur.

De eerste regenwolken komen al aandrijven van boven de ENCI fabriek. De weersvoorspellingen waren slecht en ik heb voor de eerste maal een paraplu mee op trekking. Ik twijfelde nog of dit geen onnodig gezeul zou worden, maar ik kon hem vastmaken aan m'n rugzak en ik heb hem toch vaak gebruikt op deze regenachtige trekking.

Ik wandel terug over de St. Pietersberg en langs het fort. Mooi uitzicht, het eindpunt van een lange tocht waardig.

Ik daal af, ga Maastricht binnen via de oude stadsomwalling en steek de maas over via de oude St. Servaasbrug. Eens terug voorbij het station volgt even een saai stuk in de buitenwijken van Maastricht, maar dan trekt het landschap op en wandel ik het golvende Krijtland binnen. Ik pick-nick op een bank terwijl de luchten steeds dreigender worden.

Een hevig onweer barst los. Ook de mergelandschapen troepen dicht bij elkaar en zoeken beschutting. Ik wandel eerst nog verder een bos in, maar de donder is zo dichtbij en indrukwekkend luid en de regen zo hevig dat ik even schuil in een grot. Na een dik kwartier is de donder iets verder af en wandel ik verder. Het blijft echter gieten en mijn pad verandert in een wilde modderrivier! Keien worden gewoon meegesleurd. Dit heb ik nog niet vaak gezien.

Geen doorkomen aan! Ik wacht even op een droog stukje op de berm. Eens het water wat minder hevig stroomt stap ik door. Desondanks krijg ik natte voeten. Eens uit het bos merk ik bovendien dat ik in het tumult van het onweer een afslag heb gemist en op het foute pad zit. Dan toch maar op m'n stappen terugkeren over de modderige weg en eens terug op het juiste spoor vraag ik me af hoe ik deze afslag heb kunnen missen. Ik kruis het Krijtlandpad aan het mooie wandelpad naast het riviertje de Geul. Ook tijdens m'n tocht over het Krijtlandpad wandelde ik hier in de regen, maar het blijft een mooi pad. Misschien dat hier nog een derde keer passeer bij droog weer?

De regenbuien trekken langzaam weg en vanaf 18:00 wordt het eindelijk droog. Eens Valkenburg voorbij verandert het landschap in golvende velden.

De reus van Schimmert (=watertoren) in de verte en de lokale paashaas heten me welkom in Schimmert.

Na enkele open veldwegen bereik ik de kamping. De zon komt er zelfs door.

Voor €11,50 mag ik hier mijn tentje plaatsen. Weinig op te merken op deze kamping. Enkel wat luide Nederlanders terwijl ik al vroeg onder de wol kruip.