Om 06:30 sta ik op. Een dik uur later
verlaat ik in alle stilte het domein van Wégimont. Eerst volgt nog
wat asfalt, maar dan duikt de GR plots rechtsaf een eerst echt Ardens
aandoend weggetje in. Na het gehucht Saint-Hadelin gaat de route door
de velden. Ik ben nog geen mens tegengekomen en aan een indrukkende
gehavende Lindeboom die desondanks volop in blad staat wordt ik wat
filosofisch. Een kilometer of twee verder ligt Olne. Ik wil even
uitrusten op een bank, maar die is al bezet.
Na de kerk van Olne duikt de GR opnieuw
de velden in. De weg is plots versperd door een poort. Ik maak even
de ijzerdraad los, open de poort, sluit hem terug goed achter mij en
ga verder. Misschien toch niet de beste keuze want plots zet een
kudde van zo'n 40 koeien zich in beweging in de wei rechts van mij.
Help! Ik word achtervolgd! Ik wandel snel verder, maar stoot zo'n 300
meter verder op een tractor die de weg blokkeert. De kudde koeien is
ondertussen op zo'n 20 meter van mij genaderd. Ik zit tussen hamer
een aambeeld.
Situatie voor mij:
Situatie achter mij:
Er zit niet anders op dan m'n rugzak
uit te doen en me langs de tractorbanden heen te wringen wil ik niet
verpletterd worden :) Wanneer ik het vuil van m'n trui aan het doen
ben (er hing mest op die banden, en dat hangt nu op m'n trui en
rugzak grrr), valt pas eindelijk m'n frank wat er is gebeurt. Ik zie
een boer met een stok en een hond die de kudde opjagen naar een
andere wei. De tractor moest verhinderen dat de koeien de verkeerde
kant opgingen. Zo heb ik mijn portie avontuur toch weer gehad
vandaag.
De GR daalt via een nat weggetje af tot
in een vallei om bijna meteen terug hoogte te winnen via een steil
pad naar Grihanster. Na dit gehucht dalen we af tot bij de Vesder in
Nessonvaux. In de plaatselijke Intermarché koop ik wat vochtige
doekjes om m'n handen terug schoon te maken na die confrontatie met
de smerige tractorbanden. Waar de GR onder spoorlijn door gaat, is
een afstandstabel geschilderd.
Ik vraag me af of de afstand tot Nice wel klopt. Is dat niet weinig, 1550 km? Op de wandelboom in Bergen-op-Zoom stond nog 2172 km en ondertussen heb ik zo'n 300 km afgelegd. Best met een korrel zout nemen dus die grote afstanden (de andere afstanden lijken wel te kloppen).
Vanaf het station van Fraipont volgt
een lange klim, maar dat wordt beloond met een mooi uitzicht naast
een wei met twee verdwaalde struisvogels.
Via een opnieuw vlak traject kom ik
in Banneux terecht. Het is een bedevaartsoord, dus ik maak dat ik hier snel terug weg ben. De GR slaagt een initieel moeilijk zichtbaar
bosweggetje in dat leidt tot aan een drukke baan. Opgelet! Het is een
gevaarlijke oversteek hier. Daarna volgt een paar kilometer muisstil
bos, heerlijk! Ik eet van m'n roggebrood met smeltkaas op een bank.
De GR verlaat het bos voor enkel mooie veldwegen...
terwijl het de dorpjes Becco en La Reid
aan elkaar rijgt. Vlak voor Winamplanche begrijp ik de markering niet
zo goed en ga ik dwars door een veld.
Beneden pik ik algauw de GR tekens
terug op die me via een bruggetje naar een saaie asfaltweg leiden.
Het gebied rond de asfaltweg is militair gebied, dus dat zal wellicht
de reden zijn voor het schoonheidsvlekje op deze mooie etappe. De GR
verlaat deze weg om in een grote boog rond Creppe te gaan. Het barst
van de Kleine Vosjes en Koevinkjes. Ik spot ook een Groot Dikkopje
met z'n vreemd gevormde 'dubbele' vleugels.
Aan de rand van het bos maakt de GR 5
een hoek van 90° om recht naar Spa te lopen, eerste door een leuk
avontuurlijk bosweggetje, daarna via oude villa's tot in het centrum.
Ik kijk nog even rond in centrum van Spa, zo veel is er niet te zien,
en ga dan naar het station voor de trein van 17:50. Via een overstap
in Vervies en Brussel-noord, raak ik 3 uur later zonder
enige vertraging tot Antwerpen-Berchem. Dit was een uiterst geslaagde
tweedaagse.
De beklimming van de hoogste terril van België overleven en dan bijna verpletterd worden door een horde koeien ... boeiende passages voor je mémoires. Je hebt duidelijk genoten van je tweedaagse. Mooie beelden ook.
BeantwoordenVerwijderenMerci! Het was de beste mentale opkikker die ik me kon inbeelden, zo tussen het schrijven van m'n thesis door.
BeantwoordenVerwijderen