Etappe 14: van Spa naar Vielsalm (32,5 km) [GR 5]

Om 06:27 neem ik in Leuven de trein naar Luik waar ik overstap op de L-trein naar Spa. Om 08:10 verlaat ik het station van Spa en maak me op voor een lange tropische dag en een stevige tocht met een totaal stijgingsverschil van zo'n 800m. Spa ligt er maar triestig bij deze ochtend. Vuilkarren en straatvegers zijn druk in de weer met het opruimen van de ravage van de vorige avond (festival Francofolies). Op een bank op de Place du Monument liggen twee mannen hun roes uit te slapen. Ik verlaat algauw Spa en duik het bos is waar de GR een zeer mooi pad uitkiest. Via een beekje dat vijf maal met een bruggetje wordt overgestoken kronkelt het pad omhoog.

Af en toe hoor ik het lawaai van het circuit van Francorchamps. Eens boven verandert het landschap totaal van dicht bos naar een leeg veenlandschap. Er volgen zelfs enkele knuppelpaadjes, mijn favoriet type pad!

Midden in de Fagne de Malchamps staat een monument voor de RAF bemanning die hier omkwam bij het neerstorten van hun toestel. Vlak ernaast vind je de coverfoto van de topogids, een eenzame spar bij een troebele poel. Ik ga verder door het veen tot aan een uitzichttoren. Wat een magnifiek uitzicht! Ik zie de terril van Retinne terug (op 23 km) en de waterdamppluimen van de kerncentrale van Tihage op (44 km). Intussen is de zon al goed aan het branden, tijd om me in te smeren. Na de toren begint de GR aan een afdaling tot het gehucht Ruy. Het barst van de vlinders vandaag: koevinkjes, kleine vosjes, groot dikkopjes, bonte zandoogjes en oranje zandoogjes (foto).

Nu geef ik misschien de indruk dat ik iets van vlinders ken, maar ik heb gewoon eens goed gekeken op de FB-pagina van trekkings.be. Ook andere minder leuke insecten zijn aanwezig. Tijdens het maken van bovenstaande foto werd ik plots lastiggevallen door een troep dazen. Een viertal mep ik dood zodat hun spijs bijplakt in het glimmend vettige mengsel van zonnecrème, zweet en stof op m'n armen en benen. Het veen verandert terug in bos en onderweg geniet ik hier en daar van een typisch Ardens uitzicht.

Links op de foto zie je de ski-piste van Mont de Brumes. Eens beneden in Ruy steek ik de ruisseau du Bourgeois over om onmiddellijk weer te stijgen. 200 hoogtemeters verder kom ik in Les Grandes Fagnes terecht. Het pad is hier danig dichtgegroeid, goed dat ik m'n trekkingrugzak hier niet door hoef te wringen. Ook hier barst het van de insecten. Ik zie enkele parende rode libellen, maar de autofocus vond het bladje op de achtergrond jammer genoeg interessanter. Gelukkig zijn er ook grotere exemplaren die gewillig poseren.

Tijdens de afdaling naar Stavelot eet ik m'n boterhammen op. Het is al over de middag en ik vraag me af of ik de trein in Vielsalm wel ga halen. Via een avontuurlijk stukje onder een voormalige spoorlijn bereik ik uiteindelijk Stavelot. Bij de drukke baan word alles in voorbereiding gebracht voor een koers die gaat passeren, de Ronde van Wallonië blijkt achteraf. Uit nieuwsgierigheid blijf ik even wachten. Er komen enkel zwaantjes, een auto met zwaailichten en een luidspreker waaruit “Rodaniaaah, Rodaniaaah, Rodaniaaah, ...” (ad infintum) schalt en dan een groepje van vier renners. Ik steek snel over en doorkruis het centrum van Stavelot. Net voorbij de abdij komt de koers opnieuw langs. Ditmaal zie ik het peloton die met een reuzevaart over de stenen kletteren. Het gaat allemaal heel snel, maar dankzij m'n snelle fototoestel weet ik toch nog een bekende wielrenner op foto te krijgen.

De derde van links is Tom Boonen die later op de dag deze etappe zal winnen. Ik ken niets van wielrennen, maar dat is toch een naam die ik ken. Via een brug over de Amblève verlaat ik Stavelot. Er staat een Amerikaanse M3 half-track die eraan herinnert dat tijdens het Ardennenoffensief zwaar slag is geleverd in deze streek.

Half-tracks vind ik rare voertuigen. Door de rupsbanden wordt de druk van het voertuig over een groter oppervlak verdeeld, zodat je makkelijker kan rijden op los zand of sneeuw bijvoorbeeld, terwijl de voorwielen toelaten om de half-track even eenvoudig te besturen als een gewone auto. Dat is toch de theorie.

De laatste klim voor vandaag kost me enkel liter zweet in de broeierige hitte. Halverwege kijk ik nog eens om naar Stavelot.

Eens boven leg ik nog een nieuwe vettige laag zonnecrème. Het traject naar Vielsalm is iets minder boeiend dan tussen Spa en Stavelot (maar dat laatste vond ik dan tot hier toe het mooiste stukje GR 5) en volgt vaak lange brede wegen. De keerzijde van de medaille is dat het op die manier wel erg snel vooruit gaat en terwijl ik voor Stavelot nog twijfels had om m'n trein te halen kom ik maar liefst 1u40minuten voor dat m'n trein vertrekt in Vielsalm aan. Niet getreurd, het is vandaag la Fête des Myrtilles waarop de macrales (waals voor heksen) door de straten lopen. Macrales zie ik niet meteen, maar wel een groot volksfeest met kraampjes, muziek, mensen besmeurd met bloem en wagens voortgetrokken door tractors. In een achteraf straatje vind ik dan toch een hoop macrales bij elkaar, trek m'n stoutste schoenen aan en vraag of ik een foto van hun mag nemen. Met wat gezucht zetten ze hun maskers terug op en doen ze hun handschoenen aan, het is een beetje te warm om macrale te spelen vandaag.

Na wat rondstruinen in Vielsalm wacht ik nog een kleine 40 minuten op de trein naar Luik (slechts om de 2 uur een trein in het weekend). In Luik vind ik vlot aansluiting naar Leuven. Tijd voor een frisse douche