Etappe 4: van Gulpen naar Maastricht (23,0 km) [SP7 Krijtlandpad]

Onder het tikkende geluid van regendruppels vallend op een tentzeil wordt ik wakker. De lucht is egaal donkergrijs, waar ik uit afleid dat het geen korte bui zal zijn, nee dit is voor de rest van de dag. Ik ontbijt in de tent terwijl ik me afvraag hoe ik in de regen alles droog ga kunnen houden tijdens het afbreken van de tent. Terwijl ik de afwas doe, schiet me plots een idee te binnen. Ik verwijder al m'n spullen uit de tent en leg ze in het recreatiezaaltje vlakbij. Daarna trek ik de piketten uit en neem de tent vast bij de top. Ik hef de tent op en zet hem op een droge plek onder het afdak van datzelfde gebouw. Onder het afdak breek ik de tent op en zo blijft, buiten het buitenzeil, alles perfect droog. Met het regenzeil stevig over m'n rugzak gespannen en m'n regenbroek aan verlaat ik de camping richting Gulpen met verregend zicht op kasteel Neubourg.

Goedgeluimd (omdat ik de regen toch maar mooi aan het overwinnen ben) verlaat ik Gulpen via de geel-rode tekens doorheen velden en langs bosranden. Ik kom algauw aan het Gerendal, een plek waar ik naar uit keek want hier groeien tal van mooie en zeldzame orchideeën wortelend in de bijzondere kalkgrond. Je kan deze orchideeën (en andere planten) bewonderen in de orchideeëntuin. Nadat je je naam in het logboek noteert, kan je hier gratis binnen. Er staan nog niet zoveel soorten in bloei, maar het ik vind het toch de moeite waard en het regent zelfs even wat minder hard zodat ik m'n fototoestel nog eens kan boven halen.

Ik rust even uit en droog wat op in het schuilhutje van de orchideeëntuin, maar dan moet ik weer verder langs weiden en bossen. Plots … wat zie ik daar? Is dat nu … een kabelbaan? Inderdaad, ze hebben een paar molshopen en meteen moet er een kabelbaan en een rodelbaan op. Rare jongens die Nederlanders. Ik daal af langs de kabelbaan tot in het centrum van Valkenburg. Het meest toeristische stadje op deze tocht. Tijd om even een koek te eten en te kijken hoe m'n rugzak het uithoudt inde aanhoudende regen. Het water is intussen bovenaan onder het regenzeil doorgesijpeld en de inhoud van m'n rugzak begint vochtig en nat te worden. In het besef dat ik de strijd tegen het water aan het verliezen ben, besluit ik niet te treuzelen in Valkenburg en resoluut door te lopen richting Maastricht. Het krijtland pad verlaat Valkenburg via een prachtige weg omzoomd met Daslook langs de kabbelende Geul.

De regen wordt echter alsmaar heviger. Ik schuil in één van de uitgehouwen kalkgrotten in de wand en eet m'n laatste sneden donker roggebrood. Via enkele voormalige grotwoningen klimt het krijtlandpad uit het dal tot het gehucht Berg om daarna een weide boog te maken rond een groeve.

Genoeg omwegen gemaakt door het zuidelijkste puntje van Nederland gemaakt, via een lange rechte lijn loopt het pad richting een drukke verkeersader. De laatste 3 km staan in schril contrast met de mooie paden van de voorbije vier dagen: saaie verharde lange wegen en druk verkeer. Terwijl het nog steeds regent bereik ik het station van Maastricht waar de trein van Luik net klaar staat om te vertrekken. In Luik stap ik over op een trein naar Brussel-Noord en met een gelukje raak ik daar op een rechtstreekse trein naar Ekeren. Het eerste wat ik thuis doe is checken of m'n vochtig geworden fototoestel deze verzopen dag heeft overleefd ; werkt nog perfect, oef!! De modder afspoelen met een warme douche en dan opwarmen met een soepje in de zetel: m'n eerste doorgaande trektocht met tent en rugzak zit er op!