Ik ben opnieuw vroeg wakker en
realiseer me dat het terugvinden van m'n GPS niet echt gebeurt maar
slechts een droom is. Om 05:50 ga ik terug op pad tot aan de
earthcache bij het Bovenste Bosch, de plek waar ik nog een foto van
m'n GPS heb bij de groeve en ik dus 100% zeker ben dat ik hem daar
nog bijhad (uiteindelijke begin je immers aan alles te twijfelen).
Onderweg zie ik een vos die de lenswissel van m'n camera te snel af
is. Vanaf de groeve wandel ik opnieuw al bermdoorzoekend het pad af
richting Epen. Ik vind nog een autosleutel die op een zichtbare plek
was gelegd, maar mijn GPS is nergens te vinden. Ik neem dan maar een
foto van het uitzicht nabij de groeve en los onderweg GC2YH1B op.
Terug op de boerencamping ontbijt ik (muesli met chocoladevlokken en melk) en na de afwas breek ik m'n tent op. Het begint echter plots te regenen wanneer ik het buitenzeil er wil afhalen en al m'n spullen liggen nog in het gras. Vliegensvlug gris ik alles bij elkaar en leg het onder een boom, zo blijft buiten de tent alles toch goed droog. Via een stijgend pad voert het krijtlandpad me het bos in. Misschien ligt het aan de regen en de ietwat pijnlijke voeten (geen blaren nochtans), feit is dat het moraal een beetje laag zit deze voormiddag en de tocht niet goed vordert. Het wemelt ook van de vogels in het bos, maar geen enkele die zo vriendelijk is even te poseren. Pas wanneer het pad na een grafheuvel het bos verlaat, zit een geelgors (?) vrolijk te fluiten in de haag.
Het is intussen al een tijdje
gestopt met regenen. Na het gehuchtje Wolfshaag begin ik aan de
steile klim tot aan het Drielandenpunt en tevens het hoogste punt van
Nederland. Ik moet een kwartier geduld oefenen voor drie Aziaten die
in elke combinatie en pose op de foto willen voordat een vriendelijke
Brit een foto van me kan nemen op het drielandenpunt (When in Rome …)
Via de Nederlands-Duitse-grens gaat het richting Vaals. Onderweg op een bank verorber ik m'n boterhammen en wissel ik van sokken. Het centrum van Vaals is mooi, daarna volgt een iets saaiere doorsteek (kijk wel eens naar het Kasteel Bloemenhof). Aan de Schuurmolen is de route gewijzigd, maar dat stelt geen problemen dankzij de uitstekende markering en ik raak vlot tot in het karakteristieke dorpje Holset. Via enkele veldwegen gaat de tocht verder tot een panoramatafel in de buurt van Harles. Het pad daalt opnieuw af in een dal en in het Oosten torent de kerk van Vijlen (het hoogstgelegen dorp van Nederland) boven de omgeving uit.
Had ik al gezegd dat het krijtlandpand werkelijk continu op en neer gaat? Ik stijg opnieuw en steek een plateau over met vliegveld (voor modelvliegtuigjes) en daal af tot in Nijswiller. Via een kronkelende asfaltweg gaat het al meteen terug naar boven en volg ik een veldweg met een weids en leeg uitzicht. Het krijtlandpad passeert een oorlogsmonument en daalt dan via de velden terug af naar de Geul. Een boer is vlak naast het veldpaadje z'n veld aan het besproeien.
Daar blijf ik toch maar liever uit te buurt. Na het oversteken van de Geul volgt de laatste 'beklimming' van de dag en meteen ook de mooiste! Wat een uitzicht vanaf de Gulperberg!
Als je goed kijkt zie je op de foto
de kerk van Vijlen, de Nederlandse Wilhelminatoren en de Belgische
Boudewijntoren. Letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van de dag.
Beneden in Gulpen doe ik nog wat inkopen in de Plus, inclusief wat
chips en limonade om de laatste avond te vieren. Ik wandel door naar
Camping Osebos waar ik €12,5 betaal voor een overnachting. Tent
opzetten, eten (dezelfde rijst met opnieuw een blik tonijn en een
blik groenten), douchen, een klein feestje voor de laatste avond en
dan de slaapzak in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten