Etappe 1: van Bernissart naar Terril Saint-Antoine (24,9 km) [GR 412]

Niets beter om te bekomen van een jetlag dan een mooie lange wandeling. Ik vertrek ’s ochtends vroeg met de auto richting Saint-Ghislain en parkeer de auto in de buurt van het station. Ik koop een ticket richting Blaton. Vanaf Blaron is het nog een uurtje stappen tot aan het vertrekpunt van de GR 412 aan het Musée de l’Iguanodon. Ik zie onderweg al een Iguanodon staan die zich te goed doet aan de frisse lenteblaadjes.

Aan het stadhuis van Bernissart staat nog een ander exemplaar. Het startpunt van de GR 412 ligt een steegje verder. Ik heb in het begin een beetje moeite met de juiste tekens te vinden. De splitsing met de GR 121/123 is niet duidelijk gemarkeerd. Met de topokaart vind ik de juiste weg en de rest van dit traject wel goed gemarkeerd. De GR kiest een oude spoorwegberm die wat verder een “sentier sauvage” wordt. Goed dat ik een lange broek aan heb want het pad is hier danig overwoekerd. De route verlaat de spoorwegberm richting les marais d’Harchies, een mooi natuurgebied. 

 

Ik neem de tijd om de verschillende vogelhutten aan te doen. De sloot naast het pad bulkt van de kwakende kikkers.

Genoeg getreuzeld, ik ga verder richting uitgang. Op de invalsweg naar het natuurgebied staat een volledig uitgebrande wagen met vermoedelijk Franse nummerplaat. Een teken van grenscriminaliteit?

Via een asfaltweg kom ik bij de arbeidershuisjes van Les Sartis. Ik steek een kanaal over vlakbij enkele oude mijngebouwen. De borden accès strictement interdit en enkele jongeren zetten het idee om deze van wat naderbij te bekijken snel uit mijn hoofd. Ik wandel verder tot aan enkele (soms erg overgroeide) kerkwegels door het dorpje Hensies.

Buiten Hensies volgt de GR terug enkele verharde wegen tot aan een doorsteek door de velden. Tussen de windturbines door bereik ik de dorpskern van Élouges.

Na een veldwegeltje word ik aangesproken door een jongen die beweert dat ik hier niet mocht wandelen. Ik leg uit dat ik de GR volg. Volgens hem is dit een privé terrein geworden en is de GR omgeleid (op http://www.grsentiers.org/ vind ik dit echter niet terug). Meh, ik wandel gewoon verder. Het pad volgt hier een stukje RAVeL en slaat dan af op een verharde weg naast de Terril Saint-Antoine.

Wanneer de GR richting de terril afslaat, verlaat ik het traject richting het station van Hainin. Daar pikt een trein me op. Mijn auto staat nog steeds in één geheel (niet uitgebrand) aan het station van Saint-Ghislain en ik rij moe maar voldaan terug naar Diest.