Etappe 1: van Diest naar Balen (39,8 km) [GR 561]

Er is veel veranderd sinds mijn laatste tocht: een afgewerkt doctoraat, een nieuwe job en een nieuwe woonplaats, Diest.  Vanaf m’n nieuwe voordeur vertrek ik te voet naar de Schaffense poort. Aan deze wandelboom vertrok ik ooit op m’n eerste GR in rechte lijn (GR 512 14/01/2012, nvdr). Op m’n tocht over de GR 5 kwam ik hier opnieuw voorbij. Vandaag begin ik aan het laatste GR nummer dat op deze wandelboom vermeld staat: de GR 561 Kempen-Maaspad.
 

Vanaf de Schaffense poort wandel ik richting het station. Daar steek ik de spoorweg en de ring van Diest over en volg een stijgende weg tot aan het vliegveld van Schaffen.  De luchtzak geeft een strakke wind aan, maar vooralsnog schijnt de zon volop. Lang zal dat echter niet meer duren, het kappeltje voor mij schittert nog in de laagstaande ochtendzon, maar de donkere wolken zijn al duidelijk zichtbaar op de achtergrond.

Voorlopig blijft het op een druppel na droog. Dat kan van de voorbije dagen niet gezegd worden. Dit is winterwandelen in België:

Gelukkig ligt er hier en daar een plank zodat ik niet volledig wegzak in de blubber. De route gaat ondertussen verder van met naaldbomen bedekte heuveltjes over moerassige dalletjes.  De GR volgt even later een brede bosweg tot aan de Gerhagenvijver. Ik ontmoet er een tochtgenoot, weinig van zeg, een beetje houterig en met het hoofd in de wolken weliswaar, maar wel een aangenaam gezelschap. Hij heet Ruddy.

In het bos raak je makkelijk de juiste richting kwijt. Gelukkig vinden Ruddy en ik wat verder  een nuttige wegwijzer die ons terug op het juiste pad zet.

De GR  verlaat het bos en kruist enkele huizen van het gehucht Schoot. Ik zie een kat met een klein konijntje in haar bek. Wanneer de kat me zit laat ze het konijntje vallen en wacht ze achter een hoek tot ik weer weg ben. Ik kijk even naar het konijntje, het arme diertje bloedt uit zijn bek. Hier valt niets meer voor te doen.

Na een paar visvijvers doemt de massieve kerktoren van Vorst op. Via de de oude pastorie verlaat de GR vorst om na een doorsteek van het natuurgebied Ossebroeken achtereenvolgens de E-313 en het  Albertkanaal over te steken.  Aan een rond punt help ik een ouder koppel terug op de juiste richting naar Laakdal met m’n topokaart. Waar de variante naar Geel afsplits eet ik m’n bokes op en ga weer verder over brede zandwegen. Het landschap bestaat nu vooral uit velden en hier en daar een zanderig bosje.

Op één plek is het bos veranderd in een grote lege zandbak.

Na dit stukje bos verslechtert het pad echter zienderogen. Niets dan verharde wegen en saai doodse woonwijken. Dit is GR-onwaardig. Ook na het oversteken van het kanaal verbetert het niet. De GR maakt hier een kronkel door een bedrijventerrein, misschien was dit ooit een mooi gebied? Vlakbij Balen haak ik af en volg ik de aanlooproute naar het station.  Tegenover het kerkhof moet ik de sporen over zonder spoorwegovergang?! Gevaarlijk en wat ik anders nooit zou doen, maar met enige voorzichtigheid doe ik het toch. Wat een mens al niet doet om zijn trein te halen, openbaar vervoer is stress. Dit kan echter niet de bedoeling zijn. Op de GrouteRoutepadenwebsite werkt de link naar de aanlooproute echter niet om te checken of die onlangs gewijzigd is. Ik zal eens een mailtje naar de webmaster sturen .

Ondertussen is het beginnen regenen. Ik wacht op een bank op het perron en eet nog een appel. Even later voert de trein me via een lange omweg en een overstap in Hasselt terug naar Diest. Einde van mijn tot hier toe langste GR etappe, maar we zijn hier niet om records te vestigen he Ruddy!