Etappe 1: van Maastricht naar Moerslag (17,0 km) [SP7 Krijtlandpad]

Dag 1 Maandag 13 mei

Om half zes gaat de wekker. Het is grijs en regenachtig. Ik krijg een lift van m’n broer, tot in Luik maar liefst. Hij moet er vandaag zijn voor het werk. Met hier en daar wat fille (drukker dan gebruikelijk zo vroeg) lukt de trein van 08:10 Luik-Maastricht net niet en neem ik die van 09:10. Geen straf om dit mooie station ontworpen door Calatrava nog eens van alle hoeken te bekijken. Ik hou wel van deze stijl.

Om 09:45 stap ik het perron van Maastricht op. Eens buiten het stationsgebouw merk ik al snel de eerste geel-rode tekens van het Krijtlandpad. Ze leiden me doorheen een winkelstraat recht naar de oude Sint-Servaasbrug over de Maas.

Je ziet het op de foto, het weer is niet zo best, al blijft het voorlopig bij motregen. De eerste 5 km zijn niet echt interessant. Dat wordt het pas aan de Eijsder Beemden, een natuur- en overstromingsgebied. Net als ik onder het afdakje het infopaneel bekijk gaan de hemelsluizen volop open. Perfecte timing, zo kan ik in alle droogte het regenzeil over m’n rugzak halen en m’n fototoestel opbergen. Ik wijk even van het krijtlandpad af voor een korte lokale lus en hou onderweg een picknick schuilend onder de bomen met een mooi uitzicht over de plassen van de Maas. Wanneer ik terug aanpik op het krijtlandpad is de regen voorbij en staan de Konikpaarden rustig te grazen in een streepje zon.

Ik wandel verder over de dijk. Veel watervogels hier, ik zie verschillende soorten eenden en ganzen en een eenzame reiger. Niet enkel de de konikpaarden hebben veulens gekregen, naast mij zwemmen de kuikentjes netjes op een rij tussen papa en mama. 

In de buurt van een ponton dat de waterkwaliteit van de Maas controleert die hier Nederland binnenstroomt, ruilt het pad de Maasoever in voor het ietwat schilderachtige Eijsden. Vlakbij ligt het kasteel van Eijsden. Ik neem even de tijd om het kasteel en de tuin errond van wat dichterbij te bekijken.

De kasteeldreef eindigt op een vijfsprong met kapelletje en kruis. De markering kiest er een weg die me via het treinstation van Eijsden over de autosnelweg brengt. Langs de brug over de autoweg ligt het vol met tubes waarop namen staan als “Energix”. Ik vermoed dat de Amstel Gold Race hier is gepasseerd. Zo mogen hun vuilnis wel eens opruimen. Na de brug beginnen de eerste hellingen van de “dutch mountains” (die Nederlanders toch). De groeven van het geploegde veld lenen zich perfect tot een arty farty fotootje waarvoor m’n leraar van de cursus fotografie vorig jaar trots op me zou zijn geweest.

In zwart-wit zou het natuurlijk nog beter zijn geweest. Zelf ben ik niet echt een fan van dit soort kunst(on)zinnige foto’s. Het krijtlandpad loopt hier even samen met een andere LAW (we zijn in Nederland he, dus geen sprake meer van GR), het Pelgrimspad. Aan het eindpunt van deze etappe (een veldkruis met het creepy bijschrift “Ik wist dat je kwam” in het lokale dialect) splitst het pelgrimspad terug af. Ik zet m’n tent neer op het tentenveldje van Camping De Bosrand. De overnachting kost €8,80. Het is slechts 17:30, tijd om te geocachen! Ik verken het Savelsbos vlakbij met een multicache van 6 km (GC49MKN) en maak onderweg nog drie uitstapjes om m’n geologische kennis wat bij te schaven (GC106CJ, GC2F1Z5 en GCZWFD). Via de ‘Kalender Topnatuur’ op de geweldige website trekkings.be wist ik dat de Daslook op dit moment volop in bloei moest staan. Wat een prachtig zicht! In een smalle holle weg stonden de hele wanden vol met bloeiende Daslook (met bijhorende lookgeur, of heb ik me dat maar ingebeeld?). Werkelijk hét hoogtepunt van dag 1!

Na het geocachen verorber ik m’n avondmaal (blik tonijn, blik groenten en rijst van thuis) en neem ik de douche die ik vorig jaar met het nachtje wild bivakeren zo mistte. Bij de schemer schrijf ik in steno snel mijn bevindingen van de dag op voor deze blog en iets na tienen ga ik al onder zeil op m’n nieuwe slaapmatje.