Etappe 5: van Lier naar Mechelen (30,0 km) [GR 12]

De dag begint met een koude fietstocht naar het station van Leuven. Er valt korrelsneeuw, lastig voor de ogen op de fiets. De rit Leuven-Lier via de boemeltrein duurt 50 minuten. Vanaf het station is het zo'n 700 m via de vesten naar het punt waar ik vorige week de GR tekens verliet. De GR trekt meteen Lier in, toch een van de mooiere provinciestadjes, vind ik.

Na de bekende Zimmertoren brengt de GR 12 nog een bezoekje aan het mooie begijnhof. De doorsteek van Lier is echt wel de moeite waard. De tekens volgen nog even de Nete om daarna resoluut het Netekanaal over te steken richting Onze-Lieve-Vrouw-Waver. Het pad loopt nu over veldwegen en door de laag sneeuw is het niet altijd goed te zien wat pad en wat veld is. De wind komt gelukkig steeds zij- of achterwaarts dus ik heb geen last van de ijzige sneeuwvlokjes. Ik kijk even achterom en merk dat ik word gevolgd, of is het weer mijn fantasie?

Aan het bos De Brede Zeyp wijk ik even af van het traject om enkele gegevens voor een earthcache te noteren (GC2R37J). M'n twee achtervolgers staan plots ook aan hetzelfde infobord en zijn de tekens kwijt. Ze lopen een lokale wandeling die plaatselijk de GR-tekens volgt en dachten dat ze mij gewoon konden volgen. Ik heb hen gezegd waar ze hadden moeten afslaan. Daarna heb ik ze niet meer gezien. Ondertussen begint het weer wat harder te sneeuwen.

Na het stukje bos zie ik de eerste grijse silhouetten van Onze-Lieve-Vrouw-Waver en ik snap meteen waar de bijnaam 'torenkenswaver' vandaan komt. De wegen in de buurt van torenkenswaver zijn echter maar weinig interessant: asfalt, verspreide bebouwing, enkele weides en grote serres. Niet iedereen is trouwens even tevreden met de bouw deze serres.

Als je goed oplet zie je in deze streek heel wat bunkers staan, resten van de KW-linie. Ze zijn allemaal volgens hetzelfde principe gebouwd. De rechthoekige opening was voor de loop van het machine geweer, de smalle gleuf erboven was voor observatie van het doel. De haken die je op het dak ziet dienden om camouflage vast te hangen en via de ronde gaten onderaan kon m'n van binnenuit een granaat naar beneden laten rollen op moeilijk verdedigbare plaatsen.

Het bunkerspotten houd me bezig op dit saaiere gedeelte tot aan de ingang van het Mechels broek. Via een leuk paadje over enkele bruggetjes kom ik aan de wandelboom die ik al kende van de streek-GR Dijleland. Een paar honderd meter verder sta ik aan de oever van de Dijle (vergeet onderweg de observatie hut niet!). Ik kies voor de ongemarkeerde variant langs de Nekker en beklaag me dat niet. Je kan duidelijk de voormalige bomkraters zien en in de verte staan de Galloway runderen.

De manier waarop de GR 12 Mechelen binnensluipt langs het water is subliem. Aan de fonteinbrug zwaai ik omstreeks 18:00 af richting het station. Met een omweg via Brussel (de trein Mechelen-Leuven rijdt niet) raak ik terug thuis. Tijd voor een warme douche.