Etappe 10: van Ronquières naar Manage (24,8 km) [GR 12]

Na gisteren een dag alleen op de GR412, was het vandaag terug de beurt om samen met Joachim en Rob op stap te gaan over de GR12. We parkeerden aan het eindepunt om dan in één auto (met mondmaskers en raampjes open) naar het beginpunt te rijden. Bij het uit de auto nemen van mijn rugzak scheurde een schouderriem. Met het haastig overladen naar de rugzakken van Rob en Joachim vergeet ik mijn topogids. Gelukkig was de route goed gemarkeerd. We gaan op pad en volgen de GR-tekens naast het hellend vlak van Ronquières. De toren is wegens Covid gesloten voor bezoek.

Pas wanneer we het hellend vlak achter ons laten, zien we net een bak met boot erin in beweging komen. Blij dat we dat toch hebben kunnen zien. De GR trekt door de velden. De boeren zijn weer druk in de weer.

Twee loslopende honden kruisen ons pad, maar gelukkig kan dierenvriend Joachim voor afleiding zorgen en komen ze niet naar me toe. Hmm, een dierenvriend als wandelpartner is wel handig eigenlijk. De GR komt uit op het oude kanaal Brussel-Charleroi en volgt dit gedurende lange tijd. We zijn verwonderd over het technisch vernuft waarmee men het waterniveau in het kanaal op peil hield door het te bevoorraden vanuit een naast stroomend beekje met stuwdammen en aan (bijna) elke sluis een spaarbekken.

Het is fijn de oude sluizen te zien. Aan Arquennes staat er zelfs een prachtige (draai)-brug.

We blijven gedurende lange tijd het jaagpad volgen tot in het dopje Seneffe. De GR kiest voor een statige dreef naar het kasteel van Seneffe. We maken een klein ommetje voor het kasteel en zijn tuinen, maar ik heb er al mooiere gezien. In één van de vijvers is drijft echter wel een bezienswaardigheid.

Na het kasteel zoekt de GR al snel het vertrouwde kanaal op. Via een roestige brug steken we een verbinding over met het nieuwe kanaal.

 

 

Niet veel verder doemt de Noord-ingang op van de kanaaltunnel van Godarville. Die wil ik wel eens van binnen zien. De toegang is afgesloten door een grote poort, maar aangezien er twee tralies zijn doorgesneden is het een makkie om me naar binnen te wurmen.

 

 

 

Je ziet hoe het jaagpad doorloopt in de tunnel.  We volgend verder de GR in een mooi stukje bos met veel Hyacinten. We zien ook enkel verluchtingstorens die vooral bij constructie van de tunnel belangrijk waren. We zoeken en vinden de Zuid-ingang en ook hier kan je makkelijk naar binnen. De GR-route leidt ons verder tot op een brug over het nieuwe kanaal. Amai, hier is wat grond verzet! We volgen het nieuwe kanaal slechts voor een klein stukje tot aan een jachthaven. Hier verlaat de GR definitief het kanaal. Via het lokale kerkhof bereiken we de parkeerplek van onze auto's. Joachim en Rob vonden het een mooie wandeling (ik ook).