Voor de tweede keer op pad met Rob over de GR 412. Aangezien vorige keer Rob de 20 km overleefd heeft, is de tocht deze keer 26 km lang. We spreken af aan het kerkje van Verlaine en dan rijden we met 1 auto naar Burdinne. Parkeren doen we vlak aan een grote kasteelhoeve en dan kunnen we op pad. De GR trekt de golvende velden in over lange betonnen paden. Je zou het niet verwachten, maar er rijdt hier toch heel wat verkeer. Voor een enkele bestuurder die zich rallypiloot want moeten we zelfs snel in de berm duiken.
De zon schijnt al vollop. Lang geleden dat ik nog zoveel zonnebloemen bij elkaar zag.
Wat verder zie ik plots een ooievaar (en Rob een struisvogel). Hij blijft mooi stilzitten voor enkele foto's... tiens toch wel heel erg stil... bij nader onderzoek blijkt het een ooievaar van hout! Goed beetgenomen wandelen we verder naar Vissoul en zijn Tumulus (niet zo spectaculair). Ter hoogte van het volgende dorpje Marneffe is er een flinke routewijziging doorgevoerd ten opzichte van het traject in mijn topogids (1ste druk 2006). Even slaat de twijfel toe (zitten we nog wel op de GR412?), maar we volgen de tekens en uiteindelijk komen we terug uit op het pad in de topogids ter hoogte van het Huccorgne. Volgende keer toch maar terug op voorhand de eventuele routewijzigingen checken. Onderweg naar Huccorgne steken we de Mehainge over.
Na al het veldwerk steekt de GR even een bos door. We krijgen zicht op enkele (vis?)vijvers.
We dalen af naar Fumal en langs de Mahaigne spotten we door het groen het bijhorende kasteel.
De GR trekt voor over enkele hete betonnen veldwegen. De boer ploegt nog steeds gewoon door.
Onder 3 grote bomen niet ver van de kasteelhoeve van Oultremont zetten we ons in het gras voor de pick-nick want het is intussen al een stuk over de middag. De grote poort van deze monumentale kasteelhoeve is gesloten, dus dan piept Rob maar door het sleutelgat.
We passeren het dorpje Warnant-Dreye. Er volgen terug enkele minder leuke betonnen wegen die we met auto's moeten delen, maar dan slaat de GR plots af naar een rustiger stukje.
We wandelen langs de rand van een laagstamboomgaard. De bomen hangen goed vol met peren.
Na opnieuw een paar hete betonwegen en via het kerkje van Chapon-Seraing bereiken we ons eindpunt voor vandaag: Verlaine. Hopelijk volgen de volgende etappe terug wat terrils na deze tweede typisch Haspengouwse wandeling met velden, kleine dorpjes en kasteelhoeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten