Etappe 1: van De Panne naar Malo-les-Bains (~15+5 km) [GR 120 Littoral]

Om 07:46 neem ik vanuit Diest via een overstap in Gent de trein tot aan het station Adinkerke/De Panne. Een treinreis van 3 uur. Het is druk aan het busstation, vol met dagjesmensen op weg naar het strand. Ik laat de drukte meteen achter me en pik aan bij de GR5A vlakbij het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke.  Aan de overkant van het kanaal staat een resem tabakswinkels. Na een vleermuizenbunker en een spoorwegovergang, kom ik even verder aan een ingang van het natuurgebied ‘De Westhoek’. Ik volg de GR markering tot aan een uitzichtpunt met infoborden en leer iets bij over paraboolduinen en duinpannen. Aan het kruispunt vlakbij splitst de GR 120 Littoral zich af van de GR5A.  De markering is duidelijk en leidt me door de duinen richting Franse grens.

Onderweg zie ik verschillende van dit soort kevers lopen.

De GR loopt even parallel aan de Franse grens om deze dan via het strand over te steken. Ik volg de vloedlijn tot aan de dijk van Bray-Dunes. Onderweg raast een zeilwagen me voorbij.

In Bray-Dunes wandel ik over de zeedijk. Typische strandtaferelen hier. Met m’n trekkingrugzak, lange broek en lange mouwen val ik uit de toon en wandel dan maar snel verder. De GR duikt tussen de kustbebouwing door tot aan de ingang van een nieuw duinengebied: la Réserve naturelle de la Dune Marchand. Ik wandel opnieuw door de duinen. Het dak van een bunker heeft een nieuwe bestemming als uitzichtplatform gekregen. Na een lus door dit natuurgebied volgt de GR een klein stukje verharde weg. Na een spoorweg overgang met een vergane halte volgt een grasveld met enkel banken. Ik zet me neer om wat te eten. Niet veel verder gaat het opnieuw de duinen in. Vooral het laatste stukje dat op en neer gaat vind ik erg mooi. Terug op het strand zijn de atlantic wall bunkers opnieuw prominent aanwezig.

Het is vloed. Bij de vroegere batterie Zuydcote (of batterie Malo voor de Duitsers) komen de golven tot aan de met puin, bakstenen en betonresten bezaaide duinrand.

Het is hier erg lastig stappen, dus ik klim de duinen in. Ik bekijk de resten van de oude Franse versterking en de latere Duitse bunkers. Vandaag is alles gevandaliseerd en lopen er pubers rond met namaakgeweren… Na het kleine ommetje door de duinen kom ik terug op het strand. De bunkers lijken haast willekeurig uit de hemel gevallen, zo schots en scheef liggen ze er vandaag bij.

Op de zee zijn enkele kitesurfers in de weer.  Af en toe maken ze hoge sprongen.

Vanaf hier start een verharde dijk tot aan Duinkerke. Ik volg deze zeedijk tot in de buurt van Camping la Licorne. Vooraleer me op de camping neer te zetten wandel ik even verder tot aan een supermarkt om te bevoorraden. Het is al tegen acht uur wanneer ik op de kamping aankom. Oei, er staat een bordje dat de kamping volzet is? Gelukkig is er voor een tent nog wel een plek . Ik betaal €8,73 voor een overnachting. Dat is een redelijke prijs en ook het sanitair is ok. Het opzetten van m’n tent in de zeewind vraagt enige oefening, maar een struik vlakbij biedt wat windschaduw. Eten, douchen en dan de slaapzak in.